پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- یکی از سران عرفان‌های نوظهور به نام اشو به دنبال بنیان نهادن نوعی زندگی آزاد، همراه عشق، اما بی‌تعهد است. وی کانون خانواده را به عنوان یکی از مشکلات بزرگ بشر مطرح می‌کند. نظر اسلام در مورد خانواده چیست؟

اشو در آموزه‌های خود با تشکیل خانواده مقابله و مخالفت کرده است؛ در حالی که خانواده به عنوان اصلی‌ترین نهاد اجتماعی و منشأ فرهنگ‌ها و تمدن‌ها در تاریخ بشر بوده است. پرداختن به این بنای مقدس و بنیادین و حمایت و هدایت آن به جایگاه واقعی و متعالی‌اش، همواره سبب اصلاح جامعه و غفلت از آن، موجب سقوط انسان به ورطه هلاکت و ضلالت خواهد بود. از این رو پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) می‌فرماید: «ما بُنِیَ بِناء فِی الإسْلامِ أحَبُّ إلی اللّهِ تَعالی مِنَ التَزْویجِ، در اسلام هیچ بنیانی نزد خدا محبوب تر از  ازدواج نیست.»[1]
اهداف تشكيل خانواده از منظر اسلام:

1. تولید و حفظ نسل.
سعادت زن و مرد، در این است که از سنت‌های آفرینش خارج نشده و تحت تأثیر جاذبه‌های سطحی و زودگذر جنسی قرار نگیرند و با توجه به این‌که فرزند، جلوه وحدت پدر و مادر است، لذا زن و مرد با ازدواج خود، دارای ثمره و روح واحدی خواهند شد. با این وجود تولید و حفظ نسل و در پی آن، تربیت و پرورش صحیح فرزندان، از جمله وظایف یک انسان به شمار می رود.

2. پيشگيری از روابط ناسالم جنسی.
تشكيل خانواده، مهم‌ترین راه پيش‌گيری از پیامدهای زيان بار افراط و تفريط در روابط جنسی است. به عنوان مثال؛ پيامبراكرم (صلی‌الله‌عليه‌و‌آله) می‌فرمايد: «ای ملت مسلمان! دختران شما به منزله ميوه رسيده بالای درخت هستند. اگر ميوه‌های مطبوع و تازه به هنگام ريختن از درخت چيده نشود، تابش آفتاب و ديگر عوامل جوّی، آن‌ها را فاسد و تباه خواهد ساخت. هم‌چنين اگر به ندای عزت دختران خود، پاسخ درست و مثبت ندهيد و برای آنان، شوهر انتخاب نکنید و با ازدواج، سلامت مزاج‌شان را فراهم نياوريد، هرگز از انحراف و گرايش به آنان به فساد، در امان نخواهيد ماند، زيرا آنان نيز بشرند و بايد به نيازمندی‌هایشان پاسخ داد»[2]

3. ايجاد آرامش روحی، اخلاقی و فكری
ایجاد آرامش روحی و روانی در زندگی انسان، مهم‌ترین عامل کسب معنویت و نزدیک شدن به خداوند است که بخش عمده آن با پيوند ازدواج فراهم می‌شود. خداوند متعال در قرآن کریم یکی از آثار ازدواج را آرامش و سکونت معرفی کرده و می‌‏فرماید: «وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً[روم/21]، يكی از نشانه‌های الهی اين است كه برای شما از جنس خودتان، همسرانی قرار داد تا در پناه آنان به آرامش برسيد و ميان شما، رحمت و مهربانی قرار داد.»

4. شكل دهی به هويت اجتماعی.
در بسياری از جوامع بشری «خانواده» تعيين كننده پايگاه اجتماعی و هويت افراد محسوب می‌شود. كودك در داخل خانواده متولد می‌شود و با افكار و شيوه زندگی و شرايط آن پرورش می‌يابد. از اين رو، می‌توان گفت که خانواده، در اين جوامع، آگاهانه يا ناخودآگاه، وظيفه اساسی تعيين هويت اجتماعی اعضای خود را به دوش گرفته است و در اين مورد نقش مهمی را ايفا می‌كند. چنان‌چه اگر همین تولید مثل، در چهارچوب خانواده اتفاق نمی‌افتاد، می‌بایست روزانه شاهد تولد میلیون‌ها کودک بی‌نام و نشان و بی‌هویت در جهان بوده باشیم.

پی‌نوشت:

[1]. روضة المتّقین،محمدتقی‌مجلسی، ج ۸، ص ۸۲.
[2]. فروع كافی، محمد بن يعقوب كلينی، ج 5، ص 237.