چرا بهائیان را نجس می‌دانیم؟
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پرسش: چرا بهائیان را نجس مى‌دانیم؟ از نظر اسلام دوستى و معاشرت با آنها چه حکمى دارد؟
پاسخ: نجاست بهائیان بر اساس آموزه‌هاى اسلامى کسى که منکر خدا باشد، یا براى خداوند متعال شریک قائل باشد و یا اینکه پیامبرى حضرت خاتم الانبیاء محمد بن عبدالله (صلّى الله علیه وآله) را قبول نداشته و یا یکى از ضروریات دین مبین اسلام را منکر شود، کافر بوده و کافر هم نجس است.
مطابق آیه شریفه «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِنَّمَا الْمُشْرِکُونَ نَجَسٌ»[1] و روایات متعدد، نظیر روایت امام صادق (علیه السلام) که مى‌فرماید: «مَنْ نَصَبَ دینًا غَیرَ دینِ الْمُؤْمِنین (اسلام) فَهُوَ مُشْرِکٌ»[2]
بهائیان به دلیل عقاید ضالّه و شرک آلود خویش، نجس مى‌باشند؛ زیرا آنان از یک سو مدعى الوهیت و نبوت باب و بهاء بوده و منکر خاتمیت نبى مکرم اسلام هستند [3] و از سوى دیگر منکر احکام ضرورى دین مثل نماز، روزه و... بوده و دین اسلام را منسوخ مى‌دانند.[4]
و به علاوه، نه تنها منکر وجود نازنین حضرت بقیةالله الاعظم هستند، بلکه دشمن او نیز مى‌باشند. در نتیجه به خاطر این عقاید آنها از منظر همه مسلمانان کافر و نجس‌اند.
چنانکه شوراى فقه اسلامى در پنجمین اجلاس کنفرانس سران اسلامى سال ۱۹۸۷ میلادى (۱۳۶۵ شمسى) که در کویت برگزار شد، ضمن بررسى همه جانبه ادعاهاى باب و بهاء و اظهارات کفرآمیز آنها، فرقه ضاله بهائیت را تکفیر کرد و نظر خود را درباره این فرقه ضالّه چنین بیان نمود: «واجب است گروه هاى اسلامى در تمامى نقاط جهان، خطر این گروه و جریان الحادى را که دستیابى به اسلام را در ابعاد اعتقادات، احکام شریعت و حیات طیبه اسلامى مورد هجمه قرار داده است با تمام امکانات خود از بین ببرند.»
و مقرر دارد: «آنچه را که بهاءاللَّه ادعا کرده از رسالت و نزول وحى و... تغییراتى را که به وجود آورده و در فروع دین به تواتر ثابت شده است، انکار ضروریات و مسلمات دین به شمار مى رود و منکر این ضروریات به اجماع همه مسلمانان، مشمول احکام کفار مى‌شود».[5]
مجمع پژوهش‌هاى اسلامى دانشگاه الازهر مصر نیز با ارائه گزارشى، فرقه بهائیت را خدمتگزار صهیونیست و استعمار غرب، و عمل آنان را انتشار فتنه و آشوب میان امت اسلامى دانسته و با صدور فتوایى اعلام مى‌نماید: «بهائیت به هیچ وجه یک دین یا مذهب آسمانى نیست و اعتقادات آن از هرگونه تعالیم دینى به دور است و پیروان آن همگى گمراه و منحرف هستند هرکس داراى تفکر بهائى باشد کافر است».[6]
همچنین دارالافتاء الازهر در فتوایى اعلام مى‌کند: «بهائیت یک فرقه و گروه مرتد از اسلام است، درست نیست که به آن ایمان آورد و با آنها مشارکت نمود و نسبت به ایجاد جمعیت‌ها و مؤسساتى که ایجاد مى‌کنند نباید بى‌تفاوت بود و چشم پوشید. این به آن سبب است که آنها براساس عقیده به حلول و تشریع غیر از آنچه خداوند نازل کرده و ادعاى نبوت و حتى ادعاى الوهیت به وجود آمده‌اند».[7]
از منظر فقهاى شیعه و مراجع عظام تقلید نیز فرقه گمراه بهائیت کافر و محکوم به نجاست مى باشند. که در ادامه همین بخش تعدادى از فتاواى مراجع عظام تقلید ارائه گردد.
دوستى با بهائیان
در آموزه‌هاى اسلامى از دوستى با کفار، نهى گردیده است. در قرآن با هشدارهاى قاطعانه اى برمى‌خوریم که مى‌فرماید: «لاَّ یتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیاء مِن دُوْنِ الْمُؤْمِنِینَ وَمَن یفْعَلْ ذَلِکَ فَلَیسَ مِنَ اللّهِ فِى شَىءٍ [8]؛ مؤمنان نباید کافران را به جاى مؤمنان به دوستى بگیرند و هر که چنین کند در هیچ چیز (او را) از (دوستى ) خدا (بهره اى) نیست».
براین اساس دوستى و معاشرت با بهائیان جایز نیست، زیرا همانگونه که گذشت بهائى کافر و نجس است.
در حقیقت نجاست کافران و مشرکین یک نوع آلودگى باطنى و معنوى است که آثار آن به جسم آنها نیز سرایت کرده و فایده مهم پرهیز از آنها حفظ عقاید و اخلاق جامعه مى‌باشد. خصوصاً افرادى که از توانائى دینى بالائى برخوردار نبوده و با آمیزش و معاشرت با افراد منحرف و گمراه تحت تأثیر قرار گرفته و منحرف مى‌شوند. بر این اساس معاشرت بدون ضابطه با آنان مشکلات فکرى و اعتقادى را به همراه خواهد داشت.
امیرالمومنین على (علیه السلام) مى‌فرمایند: «فاعلموا ان الهالک من هلک دینه و الحریب من حرب دینه [9]؛ و بدانید که از میان رفته، کسى است که دینش از دست برود و دزد زده و بى‌چیز کسى است که دینش را از او ربوده باشند». به همین دلیل مصلحین و دلسوزان به افراد معمولى سفارش مى‌کنند که از معاشرت با افراد گمراه و منحرف دورى کنند تا از انحراف و گمراهى محفوظ باشند. البته این سخن بدان معنا نیست که هیچ کس هیچ مراوده‌اى با کفار نداشته باشد بلکه ارتباط عالمان و اندیشمندان دینى با دانشمندان کافر امرى مطلوب و چه بسا ضرورى است؛ زیرا این مراوده نه تنها تأثیرى در عقاید علما و دانشمندان به وجود نمى‌آورد بلکه آنان مى‌توانند با شیوه‌ها و دستورالعمل‌هاى خاص که در اسلام بدان سفارش شده است به تغییر افکار دانشمندان کافر و نیز ترویج عقاید اسلامى اقدام نمایند.
برخى فتاوا
جهت آشنائى بیشتر با نظرات فقهى مراجع عظام تقلید پیرامون حکم دوستى و معاشرت با فرقه ضاله بهائیت، تعدادى از فتاوا ارائه مى‌گردد:
۱. حضرت امام خمینى (ره): «هر نوع معامله و خرید و فروش و غیره با بهائیان حرام است».[10]
۲. آیةاللَّه فاضل لنکرانى: «فرقه گمراه بهائیت محکوم به نجاست هستند و معامله و خرید و فروش با آنان اگر موجب تقویتشان شود حرام است و در صورت تماس آنها با غذاها و خوراکى ها مراعات مسائل طهارت واجب است و رابطه با آنها در صورتى که تحت تأثیر سخنان و عقاید باطل آنها واقع شوید جایز نیست، بنابراین باید خیلى مواظب باشید و اگر نمى توانید او را ارشاد به دین اسلام نمایید بهتر است ارتباط در حد یک احوالپرسى بیشتر نباشد».[11]
۳. آیةالله مکارم شیرازى: «رفت و آمد و دوستى با اعضاى فرقه ضاله جایز نیست مگر اینکه امید هدایت آنها برود».[12]
۴. آیةالله خامنه‌اى
س ۳۲۸: لطفاً به سؤالات زیر پاسخ فرمائید:
۱) معاشرت و همنشینى و دست دادن دانش آموزان مسلمان با دانش آموزان پیرو فرقه گمراه بهائیت، اعم از این که دختر باشند یا پسر، مکلّف باشند یا غیر مکلّف، در داخل مدرسه یا خارج از آن، در دوران ابتدائى، متوسطه و پیش دانشگاهى، چه حکمى دارد؟
۲) رفتار استادان و مربیان با دانش آموزانى که بهائى بودن خود را آشکار مى‌کنند و یا یقین داریم که بهائى هستند، چگونه باید باشد؟
۳) استفاده از وسایلى که همه دانش آموزان از آنها استفاده مى‌کنند مانند: شیر آب آشامیدنى، شیر توالت و آفتابه آن، صابون و مانند آن، با این که علم به مرطوب بودن دست و بدن داریم، چه حکمى دارد؟
ج: همه پیروان فرقه گمراه بهائیت محکوم به نجاست هستند و در صورت تماس آنها با چیزى، مراعات مسائل طهارت در رابطه با آنها، نسبت به امورى که مشروط به طهارت است، واجب است. ولى رفتار مدیران و معلمان و مربیان با دانش آموزان بهائى باید بر اساس مقررات قانونى و اخلاق اسلامى باشد.
س ۳۲۹: خواهشمندیم تکلیف مؤمنین را در برخورد با فرقه گمراه بهائیت و آثار حضور پیروان آن در میان جامعه اسلامى، بیان فرمائید.
ج: همه مؤمنین باید با حیله‌ها و مفاسد فرقه گمراه بهائیت مقابله نموده و از انحراف و پیوستن دیگران به آن جلوگیرى کنند.
س ۳۳۰: گاهى بعضى از پیروان فرقه گمراه بهائیت براى ما غذا یا چیز دیگرى مى‌آورند، آیا استفاده از آنها براى ما جایز است؟
ج: از هرگونه معاشرت با این فرقه ضالّه مضلّه، اجتناب نمائید.
س ۳۳۱: بهائیان بسیارى در اینجا کنار ما زندگى مى کنند که رفت و آمد زیادى در خانه‌هاى ما دارند. عده‌اى مى‌گویند که بهائى‌ها نجس هستند و عده‌اى هم آنها را پاک مى‌دانند. این گروه از بهائى‌ها اخلاق خوبى از خود آشکار مى‌کنند، آیا آنها نجس هستند یا پاک؟
ج: آنها نجس و دشمن دین و ایمانِ شما هستند، پس فرزندان عزیزم جداً از آنها بپرهیزید.[13]
پی‌نوشت:
[1] توبه، 9، آیه 28.
[2] ر.ک: وسائل الشیعه، حر عاملى، ج 1، کتاب الطهاره، ابواب مقدمه عبادت، باب 2، ح 3، ص 30، الاحیاء التراث، قم، ط اول، 1409 ه.ق.
[3] ر.ک: البهائیة و جذورها البابیة، عامر النجار، دارالمنتخب العربى، ط اول، 1419ه.ق، ص44
[4] بهائى چه مى¬گوید، جواد تهرانى، مشهد: خراسان، 1341، ج 2، ص 2.
[5]. محمدعلى تسخیرى، تقاریر عن المؤمرات الدولیه، محورالاول مع مؤمرات مجمع الفقه الاسلامى، داراحیأ التراث العربى، الطبعه الاولى، 1424ه، 2003 میلادى، صص 327- 326.
[6]. بهائیان خدمتگزار صهیونیست اند، خبرگزارى مجمع تقریب مذاهب اسلامى، ۱۳/۲/۱۳۸۸.
[7]. علماى سعودى نیز چنین دیدگاهى نسبت به این فرقه دارند؛ چنانکه شیخ عبدالعزیز بن باز مفتى سابق مملکت سعودى در پاسخ به این سؤال که؛ «کسانى که معتقد به مذهب بهاءاللَّه شده‌اند و کسى که مدعى نبوت و همچنین مدعى است که خداوند در او حلول کرده است حکمشان چیست؟ آیا براى مسلمانان جایز است که به این کافران اجازه دهند تا در قبرستان مسلمانان دفن شوند؟» این گونه فتوا مى‌دهد: «اگر عقیده بهائیت همانگونه باشد که ذکر گردید در کفرشان هیچ شکى وجود ندارد بنابراین درست نیست که آنها را در قبرستان مسلمانان دفن نمود. هرکس بعد از بعثت پیامبر ما محمد (صلّى الله علیه وآله) مدعى نبوت باشد دروغگوست و به نص و اجماع مسلمانان کافر است...»: به نقل از: مرورى بر آنچه دین بهائیت خوانده مى شود، پایگاه نقد و بررسى بهائیت.
[8]. آل عمران (۳)، آیه ۲۸.
[9]. کافى، ج ۲، ص ۲۱۶، حدیث ۲؛ بحارالانوار، ج ۶۸.
[10]. توضیح المسائل، امام خمینى (ره).
[11]. جامع المسائل، آیةاللَّه العظمى فاضل، ج ۱، ص ۴۱.
[12]. پایگاه اطلاع رسانى، آیةاللَّه العظمى مکارم شیرازى.
[13]. اجوبة الاستفتاءات، آیةاللَّه العظمى سید على خامنه‌اى، تهران: انتشارات بین المللى الهدى، ۱۳۸۴، صص ۷۱-۷۰.
افزودن نظر جدید