پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مبلّغی بهائی و یک پژوهشگر در زمینه‌ی بهائیت، موضوع تناقض تعداد همسران پیامبرخوانده‌ی بهائی را با اعتقادات او در این خصوص، مورد بررسی قرار دادند.
پژوهشگر: چرا پیامبرخوانده‌ی بهائی بر خلاف حکم خود بر ممنوعیت داشتن بیش از دو همسر [1]، سه زن اختیار کرده است؟!
​مبلّغ بهائی: پیامبر اسلام هم بر خلاف آیه‌ی قرآن که مسلمانان را از داشتن بیش از چهار همسر منع کرده، نُه همسر دائم داشته است: «... فَانْكِحُوا مَا طَابَ لَكُمْ مِنَ النِّسَاءِ مَثْنَىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا فَوَاحِدَةً... [نساء/3]؛ پس آن کس از زنان را به نکاح خود درآرید که شما را نیکو (و مناسب با عدالت) است: دو یا سه یا چهار (نه بیشتر) و اگر بترسید که (چون زنان متعدّد گیرید) راه عدالت نپیموده و به آن‌ها ستم می‌کنید پس تنها یک زن اختیار کنید». لذا چون پیامبران معصوم هستند، نمی‌توان به افعال ایشان اعتراض نمود.
پژوهشگر: «طبق شواهدى كه از تواريخ استفاده مى‌شود پيامبر اسلام (صلّی الله علیه و آله) از ناحيه افراد و قبائل مختلف تحت فشار بود كه از آن‌ها همسر بگيرد، و هریک از قبائل مسلمان افتخار مى‌كردند كه زنى از آن‌ها به همسرى پيامبر صلّی الله علیه و آله) درآيد».[2] لذا خداوند در آیه‌ی 52 سوره‌ی احزاب و پیش از نزول آیه‌ی 3 سوره‌ی نساء (محدودیت چهار همسری مسلمانان) که شما ذکر کردید، حکم اختصاصی پیامبر اسلام (صلّی الله علیه و آله) را به صورت جداگانه بیان فرموده است: «لا يَحِلُّ لَکَ النِّساءُ مِنْ بَعْدُ وَ لا أَنْ تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْواجٍ [احزاب/52]؛ پس از این دیگر ازدواج با زن‌ها بر تو حلال نیست و نه آن‌که آن‌ها را به همسران دیگر تبدیل کنی». این در حالیست که در هیچ‌جا، مدعی پیامبری بهائیت، خود را از حکم ساختگی دو همسری‌اش استثنا نکرده است.
​مبلّغ بهائی: طبق فرموده‌ی بیت العدل، بهاءالله با سه همسر خود، پیش از نزول کتاب اقدس ازدواج کرده و لذا به حکم جواز چند همسری دین قبل از خود یعنی اسلام، عمل کرده است: «بهاءالله (زن) صیغه‌ای نداشت و او سه زن شرعی داشت. از آنجایی که قبل از نزول کتاب اقدس (کتاب احکامش) این کار را انجام داده بود، او بر اساس احکام اسلام عمل کرده که هنوز منسوخ نشده بودند».[3]
پژوهشگر: این توجیه بیت العدل، تنها دروغی بزرگ برای فریب پیروان کم اطلاعِ از این فرقه است؛ چرا که علی‌محمد باب ادعاهای خود را در سال 1844 م (مطابق 1260 ق) مطرح کرد. از این‌رو حضور پیامبرخوانده‌ی بهائی در بدشت (: جایی که بابیان رسماً نسخ اسلام را اعلام و بابیت را دینی جدید خواندند) به عنوان یکی از سران و مؤمنینِ به باب کاذب در سال 1848 م، غیر قابل انکار است.[4] پس پیامبرخوانده‌ی بهائی قطعاً پیش از سال 1848 م، خود را پیرو دین ساختگی بابیت دانسته و با احکام آن آشنا بوده است. این در حالیست که او با همسر دوم و سوم خود در سال‌های 1849 م و 1862 م ازدواج کرده بود.[5] با این حساب ادعای شما مبنی بر ازدواج پیامبرخوانده‌ی بهائی بر اساس دستورات ازدواج در اسلام، از اساس باطل است.
مبلّغ بهائی: به هر حال ایشان به احکام آیین بابیت عمل کرده، چرا که کتاب اقدس در سال 1873 م نازل شده [6] و محدودیت دوهمسری در زمانی وضع شده که ایشان سه همسر اختیار کرده بودند.
​پژوهشگر: آیا می‌دانید حتی نویسندگان بهائی هم به ممنوعیت چند همسری در مسلک بابیت اعتراف کرده‌اند: «قوانین باب تعدد زوجات را منسوخ کردند مگر در صورت نازایی».[7] لذا پیامبرخوانده‌ی بهائی، حتی طبق مسلک باب هم اجازه‌ی داشتن سه زن را نداشته است!
بنابراین مدعی پیامبری بهائیت، در عمل به احکامی که الهی می‌دانست، پایبند نبود؛ از طرفی گویا پیشوایان و رهبران به ظاهر معصوم بهائی نیز برای توجیه اشتباه پیامبرخوانده‌ی خود، توسل به دروغ را جایز می‌دانند!

پی‌نوشت:
[1]. ر.ک: حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، صص 57-58، بند 63.
[2]. آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الإسلامیه، 1374 ش، ج 17، ص 391.
[3]. نهاد رهبری بیت العدل، نامه‌ی مورخ: 11 فبریه 1944 میلادی، خطاب به یکی از مومنین.
[4]. ر.ک: اعتضادالسطلنه، فتنه باب، توضیحات و مقالات به قلم عبدالحسین نوائی، تهران: بی‌نا، 1351 ش، ص ۲۰.
[5]. پیتر اسمیت، مقدمه‌ای بر اعتقاد بهائی، کمبریج: انتشارات دانشگاه کمبریج، 2008 م، ص 16.
[6]. حسینعلی نوری، مقدمه‌ی کتاب اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 17.
[7]. پیتر اسمیت، مقدمه‌ای بر اعتقاد بهائی، کمبریج: انتشارات دانشگاه کمبریج، 2008 م، ص 16.