پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یک پژوهشگر در زمینه‌ی بهائیت در پرسش از مبلّغین بهائی، موضوع تناقض ادعای عدم رضایت بهائیان از جهان فعلی با استبدادخواهی در این فرقه را جویا شد:
پژوهشگر: آیا بهائیان از وضع کنونی جهان رضایت داشته و راه‌کار شما برای ساختن جهانی بهتر چیست؟!
مبلّغ بهائی: بهائیان و دوستانشان، ضمن قبول پیچیدگی‌های تحول اجتماعی، با ایجاد جوامعی در سطح محلی سعی می‌کنند افرادی را پرورش دهند که با توانایی‌ها و ویژگی‌های خاصی دغدغه‌ی پیشرفت تمدن را در سر دارند، از نظم و ساخت فعلی حاکم بر جهان رضایت ندارند و برای ساخت جهانی بهتر امید و اطمینان دارند.[1]
پژوهشگر: ادعای جامعه‌سازی و تلاش برای ساخت جامعه‌ای بهتر، در تضاد با باورهای پیامبرخوانده‌ی بهائیت است!
مبلّغ بهائی: خیر، هدف اصلی پیشوای ما بهاءالله، تغییر نظام حاکم بر جهان و پیشرفت تمدن بشری می‌باشد!
پژوهشگر: این صرفاً یک ادعای بدون دلیل است؛ چرا که در اصل، آموزه‌های پیامبرخوانده‌ی بهائیت بر تثبیت نظام‌های دیکتاتوری استوار بوده؛ همچنان که وی گفته است: «حقّ جلّ و عزّ مملكت ظاهره را به ملوک عنايت فرموده بر احدی جائز نه (: نیست) كه ارتكاب نمايد امری را كه مخالف رأی رؤسای مملكت باشد».[2] بنابراین چگونه جامعه‌سازی و نارضایتی از وضع موجود و در عین حال، عدم توانایی برای اعتراض و مخالفت با حکومت‌های خودکامه و اعمال تغییرهای سازنده، سازگاری دارد؟! از طرفی، چگونه دفاع پیامبرخوانده‌ی بهائی از استبداد را به مدنیت تعبیر و خود را عاملین تغییر وضع کنونی جهان معرفی می‌کنید؟! آیا این رفتار چیزی جز عوام‌فریبی و ارائه‌ی تصویری غیرواقعی از بهائیت است؟!

پی‌نوشت:
[1]. به نقل از کانال‌های تبلیغی تشکیلات بهائیت.
[2]. حسینعلی نوری، اقتدارات و چند لوح دیگر، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 324.