پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ازدواج با محارم از سنت‌های کهن در آیین زرتشتی است، که منابع متعددِ زرتشتی و غیرزرتشتی بر آن تصریح کرده‌اند. (بنگرید: 80 سند در اثباتِ همبستری با محارم در آیین زرتشتی) از سویی دیگر، امروزه عده‌ای ناآگاه تلاش دارند تا وجود این رسم در تاریخ زرتشتی را انکار کنند، همانند انکار آفتاب در روز روشن! لیکن هنگامی که وجود این رسم، بر اساس اسناد، ثابت می‌شود، معمولاً چنین پاسخ می‌دهند که «در اسلام، فرزندان آدم و حوا نیز با هم ازدواج کردند و از دید اسلام همۀ انسان‌ها حاصل ازدواج برادران و خواهران با یکدیگرند!»

آیا فرزندان آدم و حوا (که همه با هم برادر و خواهر بودند) با یکدیگر ازدواج کردند؟

در پاسخ باید گفت که روایات متعددی در نفی رخ داد چنین موضوعی وجود دارد. در عصر زندگانی معصومین نیز برخی مردم بر این باور بودند که فرزندان آدم و حوا با یکدیگر ازدواج کردند، اما احادیث متعددی از معصومین وارد شده است که نشان می‌دهد فرزندان آدم و حوا با همسرانی از جنس حوراء (حوریان بهشتی) و اجنه (جنیانی که به شکل و شمایل آدمی بودند) ازدواج کردند؛ و خدا منزه است از اینکه امر به ازدواج با محارم کند.[1] حتی در احادیث آمده است که ازدواج برادر و خواهر در کتب تمامی پیامبران حرام بوده است.[2] برخی نیز بر این باورند، که فرزندان آدم و حوا با مخلوقاتی از نسل انسان‌های پیشین ازدواج کردند. حال فرض بر این بگیریم که چنین ازدواجی (ازدواج برادر-خواهری) بین فرزندان آدم و حوا رخ داده باشد، لیکن به راستی باستانگرایان می‌توانند پشت چنین موضوعی مخفی شوند؟ آیا می‌توان انحطاط اخلاقی چندهزارساله موبدان زرتشتی را این چنین (و با پیش کشیدن ازدواج فرزندان آدم و حوا) توجیه کنند؟ خیر! چه اینکه "اگر" چنین ازدواجی بین فرزندان آدم و حوا رخ داده باشد، از سر ناچاری بود، چون لابد ادامه نسل بشر چنین چیزی اقتضا می‌کرد (اگر واقعاً ازدواج برادران و خواهران رخ داده باشد، لیکن می‌دانیم که چنین چیزی رخ نداد). اما به راستی در عصر زندگی زرتشت چه لزومی داشت که برادران و خواهران با هم ازدواج کنند؟ یا در عصر ساسانی که ازدواج با محارم شیوع داشت، چه اِلزام و ضرورتی بر انجام این کار بود؟! هیچ ضرورتی بر ازدواج با محارم نبود.
گذشته از این، اگر فرزندان آدم و حوا با هم ازدواج کرده باشند (که نکردند)، این یک قانون مرتبط با فرهنگ عصر حجر بود (که بعداً نَسخ شد. یعنی این قانون، حذف و ممنوع شد). باستانگرایان که خود را تافتۀ جدابافته و در اوج فرهنگ و تمدن می‌دانند، چرا تا عصر ساسانی و حتی تا قرن 4 هجری (یعنی تا قرن 11-12 میلادی) بر این قانون عصر حجری پایبند بودند؟ ادعای تمدن عالی، با رفتارهای ماقبل تاریخ سازگاری ندارد.
باز هم اگر فرض بگیریم که که فرزندان آدم و حوا، ازدواج‌های برادر-خواهری انجام داده باشند، آیا این دلیلی بر مشروعیت ازدواج‌های مادر-پسری و پدر-دختری هم خواهد بود؟ یعنی اگر به فرض محال، پسران آدم با خواهران خود ازدواج کرده باشند، آیا می‌توان از آن مشروعیت ازدواج با مادر را استخراج نمود ؟! حال انکه در تاریخ و شریعت آیین زرتشتی ازدواج با مادر، خواهر و دختر کاملاً امری مشروع بود.

پی‌نوشت:

[1]. شيخ حر عاملى، وسائل الشيعة، قم: نشر مؤسسه آل البيت، 1367. ج 20، ص 364، ح 25838-25839
سيد نعمت الله جزائرى، قصص الأنبياء، قم: انتشارات كتابخانه آيت الله مرعشى، 1363. ص 54
شيخ صدوق، علل الشرائع، قم: انتشارات مكتبة الداوری، ج  1، ص 18-19
شيخ صدوق، من لا يحضره الفقيه، قم: انتشارات جامعه مدرسين، 1371. ج 3، ص 3810-382، ح 4337-4338
[2]. شيخ حر عاملى، وسائل الشيعة، قم: نشر مؤسسه آل البيت، 1367. ج 20، ص 365، ح 25842