متن مقاله
سلفی‌گری تبلیغی نوعی از سلفی‌گری است که محور فعالیت این گروه، تبلیغ اندیشه‌ها و مبانی سلفی‌گری است. این گروه نیز مانند دیگر جریان‌های سلفی، افکار تکفیری دارد، ولی در ظاهر نسبت به جهاد و مبارزه با مسلمانان کمتر تأکید دارد. سلفی‌گری تبلیغی می‌کوشد در عصر جهانی با بهره‌برداری از فن‌آوری‌های پیش‎رفته ارتباطی، افکار و مبانی خود را به گوش جهانیان برساند. در همین راستا هزاران سایت و ده‌ها شکبه ماهواره‌ای و اینترنتی فعالیت دارند.
معمولاً جریان سلفیه تبلیغی در دو قالب فعالیت دارد:
اول، در جهت ترویج مبانی سلفی‌گری: مثل حدیث گرایی، حجیت فهم سلف و توجه به گذشتگان و ترویج مفاهیم اعتقادی چون توحید، شرک، ایمان و کفر.
دوم، در راستای شبهه‌افکنی در عقاید مسلمانان: آنان به صورت جدی در این موضوع فعالیت دارند. مثلا در ایام محرم، شبهه‌هایی پیرامون عزاداری مطرح می‌کنند تا شیعیان را به عقایدشان بدبین کنند و یا با القای شبهه در موضوع طریقت و تصوف، مسلمانان اهل سنت را به چالش می‌کشند، تا از این رهگذر بتوانند خودشان را نشان دهند.
سلفی‌گری تبلیغی دارای گرایش‌های مختلفی است که یکی از این گرایش‌ها مربوط به جماعت التبلیغ است. جماعت التبلیغ بیشتر در پاکستان و هندوستان هستند. این جریان بر خلاف دیگر جریان‌های سلفی‌گری تبلیغی از وسایل روز و فن‌آوری‌های جدید استفاده نمی‌کند، بلکه معتقد به تبلیغ چهره به چهره است. این جریان در ایران نیز به شدت فعال است.[1]
جماعت تبلیغ سالانه دو گردهمایی بزرگ در پاکستان و بنگلادش دارند.[2] وهابیان از این گروه حمایت کرده و کتاب‌های آن‌ها را در تیراژهای انبوه چاپ می‌کنند. کتاب‌های احسان الهی ظهیر از جمله این کتاب‌هاست که توسط وهابیت منتشر می‌شود.

پی‌نوشت:

[1]. علیزاده موسوی، سید مهدی، تبارشناسی و  وهابیت، دفتر تبلیغات اسلامی، قم، 1391، ج1، ص100.
[2]. جماعت تبلیغ: جماعت خاموش ولی خطرناک.