متن مقاله
توحش از ماده وحش به معنای قساوت و خشونت است. در المنجد آمده است: التوحش؛ قساوت و عنف. منظور از ایجاد حالت توحش در جامعه، رساندن جامعه به مرحله‌ای از خشونت و قساوت است که امکان باقی ماندن سیستم سیاسی، غیر ممکن باشد.
ابوبکر ناجی یکی از تئوریسین‌های تکفیری برای ضربه زدن و آسیب رسانی به جامعه جاهلی و طاغوت زمان از هر راه ممکن، رساندن جامعه به این مرحله را توصیه می‌کند و بعدها برای اداره توحش برنامه عملی می‌دهد. نفس این روش یکی از مبانی پذیرفته شده از طرف گروه‌های جهادی است. از این قاعده در ادبیات جهادی تکفیری، گاهی با عنوان نکایه و انهاک یاد می‌شود. این قانون مبنایی است برای ایجاد مرحله‌ای که از دل آن جامعه جدیدی به وجود بیاید که جامعه الهی و اسلامی با تفسیر تکفیری‌هاست.
برای ایجاد این شکل از جامعه دو نظریه از گروه‌های جهادی مطرح شده است:
الف: ایجاد توحش با عملیات‌های مرکزگرا (ابوبکر الناجی)
ب: ایجاد توحش با عملیات‌های پراکنده (ابومصعب السوری)

نظریه اول: ابوبکر ناجی معتقد است برای این‌که جامعه اسلامی به مرحله توحش برسد، باید مراکز و دولت‌های عربستان، نیجریه، اردن، مراکش، پاکستان و یمن با عملیات‌های فرسایشی به شدت ضعیف شوند.[1]
نظریه دوم: اندیشه ابومصعب سوری این است که هیچ نقطه‌ای و هیچ رفتاری مد نظر نیست و در تمام دنیا می‌توان رفتارهای مورد نیاز توحش را انجام داد، ولی هدف آن‌ها تضعیف جامعه و سیستم‌های سیاسی برای برکنار شدن و جایگزینی حکومت اسلامی است.[2] ورزشگاه‌ها و بازی‌های پربیننده و اماکن عمومی و  فرودگاه‌ها، بهترین اماکن برای ضربه زدن به امنیت مستقر امروزی است.
هر دو نظریه در هدف یکسان و در روش و نوع عملیات با یکدیگر تفاوت دارند.
آن‌ها در این مرحله با رسانه‌ای کردن خشونت و کشتارهای فجیع و ایجاد رعب و وحشت در مخالفان، آنان را به عقب‌نشینی از مواضع جغرافیایی خود وادار می‌کنند. آنان معتقدند که اگر چه افراط در خشونت سبب بر هم زدن نظم جامعه می‌گردد، اما برای رسیدن به نظم نوین در دولت اسلامی، چاره‌ای جز بر هم زدن نظم کنونی و عبور از آن نیست.

پی‌نوشت:

[1]. ادارة التوحش، ابوبکر الناجی، ص 44
[2]. ابو مصعب السوری، دعوة المقاومة الاسلامیه العالمیة، و سسلسله دروس ابو مصعب السوری