پایگاه جامع فِرق، ادیان و مذاهب– نورعلی الهی، علیرغم ادعای خود مبنی بر تبعیت از شریعت محمدی و مکتب علوی، مطالبی بیان می‌کند که به‌هیچ‌وجه با سخنان مؤمن به دین مبین اسلام سنخیتی ندارد. نورعلی الهی در ادعایی مضحک، مدعی شوخی خداوند متعال با پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) است. او می‌گوید: «کمتر کسی در تاریخ به‌قدر پیغمبر (صلی الله علیه و آله) بچه‌ دوست داشته است. خدا هم شوخی‌هایی با او کرد. سه پسر داشت که خدا از او گرفت و چهار دختر ماندند. دو پسر و چهار دختر از حضرت خدیجه بودند و یک پسر (ابراهیم) از کنیزی بود. رقیه و کلثوم را شوهر دادند به پسرهای ابو لهب. پس از دعوی پیغمبری، آن دو شوهر، قبل از حجله رفتن به‌اجبار پدرشان، طلاق می‌دهند. اولی را دادند به عثمان، چیزی نگذشت مُرد. بعد دومی را هم دادند به عثمان. حضرت فاطمه [سلام‌الله علیها] هم بچه‌ سال شوهر کرد و 18 ساله از دنیا رفت و چهار بچه داشت. دخترهای پیغمبر هیچ‌کدام خوشبخت نشدند. دختر سوم پیغمبر را به عُتبه دادند. شوهرش مُرد و بعد خودش هم جوان‌مرگ شد. خداوند هم شوخی‌هایی دارد. نعوذبالله ببیند دوستانش به چه چیزی محبت دارند، می‌دهد و زود می‌گیرد. اما ما از اول عمرمان هیچ از او نخواستیم و همه را واگذار به خودش کردیم و جز رضایت او چیزی نخواستیم.»[آثار الحق، ج 2، ص 366] حال با در نظر نگرفتن مباحث تاریخی و عدم بررسی صحت‌وسقم مطالب مذکور، از مریدان و کسانی که نورعلی الهی را عارف می‌نامند سؤال می‌کنیم: آیا نسبت شوخی کردن به خداوند متعال نشان ایمان است؟ آیا حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله علیها) که در راه دفاع از ولایت به شهادت رسیدند، به خاطر شوخی خداوند با پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) بود؟ مطالب مذکور علاوه بر بی‌ایمانی نورعلی الهی، نشان‌دهنده این است که نورعلی الهی خود را با پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله) هم‌ردیف، بلکه بالاتر می‌داند.           

پی‌نوشت:     
الهی، نورعلی، آثار الحق، ج 2، چاپ دوم، تهران، جیحون، 1373، ص 366