توسل عالمان حنبلی و شافعی به قبر امام کاظم و امام رضا (علیهماالسلام)

  • 1398/12/27 - 11:01
مساله توسل از جمله مسائلی است که علما آن را به منزله نخ لباس می‌دانند. پس همانگونه که اگر لباس نخ‌کش شود، از بین می‌رود و ارزش ندارد، دینی که توسل به بزرگان، در آن وجود نداشته باشد، نیز بی‌ارزش است.

بعضی از اهل سنت توسل به مرده را قبول ندارند و به شیعیان هم ایراد می‌گیرند که شما شریک قائل شدید برای خدا، و این در حالی است که علمای اهل سنت، توسل به مرده را انجام می‌دادند. ما در این نوشتار علاوه بر ذکر توسل عالمان سنی، به معنای واقعی توسل هم اشاره می‌کنیم تا حقیقت آشکار شود.
توسل به معنای واسطه قرار دادن پیامبران، امامان و صالحان به درگاه خداوند متعال است. در واقع ما از خداوند طلب حاجت می‌کنیم و به خدا توکل و تکیه می‌کنیم، به این نیت که همه کارها به اذن خداوند انجام می‌گیرد، اما اگر توسل را به این نیت انجام بدهیم که غیر خدا همه کاره و مشکل گشا هست، این شرک است. 

1- توسل «ابوعلی خلال» به قبر امام کاظم (علیه‌السلام)
در زمینه توسل، خطیب بغدادی داستانی را در تاریخ خود به دو واسطه از بزرگ و مرجع حنبلی‌ها نقل می‌کند، که پیشوای حنبلی‌ها می‌گوید: هر مشکلی برای من روی آورد، به کنار قبر امام کاظم می‌روم و به قبر حضرتش متوسل می‌شوم، و خداوند خواسته و مشکل مرا حل و آسان می‌کند.[1]

2- توسل «ابوالحسین» فقیه شافعی به قبر امام رضا (علیه‌السلام)
هر امر مهمی از امور دینی و دنیوی بر من عارض شد، برای برآورده شدن آن به طرف قبر حضرت رضا (علیه‌السلام) رفتم و کنار آن قبر، دست به دعا برداشتم، آن حاجت بر آورده شد و خداوند برای من گشایش در آن کار مهم پدید آورد... این رفتار برای من یک عادت شد، به گونه‌ای که در هر مشکلی به زیارت آن بارگاه می‌روم، چرا که استجابت دعا در آن مکان برای من به تجربه ثابت گردید.[2]

پی‌نوشت:

[1]. الخطيب البغدادي، تاريخ بغداد، مهمترين مصادر رجال سنى، دراسة وتحقيق : مصطفى عبد القادر عطا، چاپ : الأولى،1417 - 1997 م، دار الكتب العلمية - بيروت – لبنان، ج1،ص133، براساس نرم افزار مکتبه اهل بیت« قال أنبأنا أحمد بن جعفر بن حمدان القطيعي قال سمعت الحسن بن إبراهيم أبا عليالخلال يقول : ما همني أمر فقصدت قبر موسى بن جعفر فتوسلت به الا سهل الله تعالى لي ما أحب» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
ابن الجوزي، المنتظم في تاريخ الأمم والملوك، چاپ : 1412 - 1992 م، دار الكتب العلمية - بيروت – لبنان، ج9، ص89،« إبراهيم الخلال يقول : ما أهمني أمر ، فقصدت قبر موسى بن جعفر ، فتوسلت به إلَّا سهل الله لي ما أحب»
[2]. ابراهیم بن محمد حمویی جوینی، فرائد السمطین، الناشر موسسه المحمودی، ج2، ص220،«وفيه أيضاً عن الحاكم ، قال : سمعت أبا الحسن محمد بن علي بن سهلالفقيه يقول : ما عرض لي مهمّ من أمر الدين والدنيا، فقصدت قبر الرضا ( عليه السلام ) لتلكالحاجة ، ودعوت عند القبر إلاّ قُضيت لي تلك الحاجة ، وفرّج الله عنّي ذلك المهمّ .ثمّ قال أبو الحسن ( رحمه الله ) : وقد صارت إليّ هذه العادة أن أخرج إلى ذلك المشهدفي جميع ما يعرض لي ، فإنّه عندي مجرّب» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

تولیدی

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.