پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از باورهای شرک آلود در دیانت زرتشتی، اعتقاد به این نکته است که اهورامزدا (خدای خیر که پرستیده می‌شود) همسرانی برای خود دارد. آنچنانکه ژان کلنز (اوستاشناس مشهور) نیز به روشنی اشاره می‌کند.[1]

ممکن است موبدان زرتشتی در پاسخ به این مسئله بگویند که عبارت «همسران اهورامزدا» تعبیر و کنایه است. تمثیل است و از این قبیل سخنان. ما نیز در پاسخ به گفتار موبدان می‌گوییم به هر روی تمثیل و تعبیر و کنایه باید یک وَجه روشن داشته باشد. مثلاً وقتی کسی را به شیر تشبیه می‌کنیم، این به خاطر شجاعت و قدرت اوست. اما نمی‌توانیم کسی را به گورخر تشبیه کنیم و بعد بگوییم منظورمان به شکوه و عظمت او بود. چون گورخر که ابهت و عظمت ندارد. به همین خاطر، دو طرف تشبیه و کنایه باید به هم ربط داشته باشند. همچنین کسی نمی‌توان بگوید «خدا به دستشویی رفت و مدفوع کرد» و بعد بگوییم منظورمان از مدفوع، بیرون ریختن زوائد از وجود خداست. در حالیکه وجود خدا که زائده‌ای ندارد. پس این تعبیر نادرست است. جز اینکه اصلاً کنایه و تمثیل نباشد. بلکه واقعاً شخصی اعتقاد داشته باشد که خدای او به دستشویی می‌رود و مدفوع می‌کند! فرض داشتن همسران برای خدا هم از این قبیل است. اگر بگوییم کنایه و تمثیل است، پس باید دانست که تعبیری بسیار بی‌ربط است. الّا اینکه منابع زرتشتی به معنی واقعی کلمه برای اهورامزدا همسرانی قائل بوده باشند.

پیشتر هم گفته بودیم که اسپندارمذ (همانی که اسپندارمذگان منسوب به اوست) دختر اهورامزدا و در عین حال، همسر اوست.[2]

‌پی‌نوشت:

[1]. ژان كلنز، اوستا، ترجمه عسکر بهرامی، نشریه معارف، مرداد و آبان 1381، شماره 56، ص 167.
[2]. بنگرید به:‌ «اسپندارمذگان، پاسداشتِ هستی يا عشق‌بازی در لجنزار؟!»