وهابیت برای اثبات عقاید خود دست به دامن راهکا‌هایی شده است که با نگاه خوشبینانه باید آن ها را حیله‌های علمی نامید. نمود واقعی این مساله در یکی از کتاب‌های وهابیت به نام اصول مذهب الشیعه الاثنی عشریه به چشم می‌خورد. نویسنده این کتاب ناصر بن عبدالله القفاری است که با ادعای بازخوانی کتب شیعه در صدد تضعیف باورهای ایشان است و در نگاه وی این بازخوانی مستند به کتب معتبر در نزد شیعه است.[1]
ناصر القفاری در این کتاب روایات را تقطیع می کند تا به هدف خود در راستای مشرک خواندن شیعیان دست پیدا کند. به عنوان مثال او مقصود بودن خداوند را در دعای امام حسین (علیه اسلام) حذف کرده و با تاکید بر عبارت «زمانی که درب حرم رسیدی به قبر حضرت اشاره کن و بگو که ای مولای من، ای ابا عبدالله... بنده تو در مقابل تو ایستاده است»[2] به مساله توحید در عبادت و مشرک بودن شیعیان اشاره می کند. اگرچه وی به این امر تصریح نکرده اما چاره ای جز حمل این اعتقاد بر این عمل بار نمی‌شود.
ناصر القفاری افزون بر تقطیع روایات، دست به تحریف (تغییر)[3] آنان نیز زده است. از جمله روایاتی که می‌توان بیان کرد، روایتی است که در آن به امامت اشاره شده است. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در این روایت می‌فرماید: «انی و اثنا عشر من ولدی و انت یا علی زر الارض یعنی اوتادها ...؛ هماتا من و دوازده نفر از فرزندانم و تو یا علی میخ های زمین هستیم...».[4]
ضمن ضعف روایت باید گفت که این روایت از تحریف قفاری مصون نمانده و وی کلمه «اماما»را بعد از کلمه «اثنی عشر» اضافه کرده است که دستاویزی برای ادعای امامت سیزده نفر از سوی قفاری باشد.[5] اما باید گفت که با چشم پوشی از ضعف سند، ولد در این جا به معنای فرزند است که شامل حضرت زهرا (سلام الله علیها) نیز می شود که در این صورت با دوازده امام، سیزده نفر می شوند.

پی‌نوشت:
[1]. قفاری، ناصر بن علی، اصول مذهب الشیعه الامامیه الاثنی عشریه، دار الرضا، بی جا، ج 1، ص 26.
[2]. «فاذا توجهت الی الحائر فقل اللهم الیک قصدت ...یا مولای، یا اباعبدالله ... عبدک ... الذلیل بین یدیک»قفاری، ناصر بن علی، اصول مذهب الشیعه الامامیه الاثنی عشریه، دار
الرضا، بی جا،  ج 1، ص 517.
[3]. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، قم، 1403 ق؛ ذیل حرف.
[4]. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1365 ش؛ ج 1، ص 534.
[5]. قفاری، ناصر بن علی، اصول مذهب الشیعه الامامیه الاثنی عشریه، دار الرضا، بی جا، ج 2، ص 809.