پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- آنچه از حالات پیامبر (صلی الله علیه و آله) و ائمه معصوم (علیهم السلام) معلوم و مشخص است آن بزرگواران در مدت عمر شریف خود حتی در بیماری که به شهادتشان می‌انجامید، بر انجام عبادت و طاعات خویش مراقبت داشتند. بنا بر ادعای صوفیه در مورد اسقاط تکلیف برای اشخاصی که به مقامات خاصی رسیده‌اند، لازم است که پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اهل بیت (علیهم السلام) به مقام کشفی که صوفیان مدعی آنند، نرسیده باشند! وگرنه به عقیده اینان انجام عبادات بر آنان واجب نبود.

امیر مومنان علی (علیه السلام) فرمود:«لَو كُشِفَ الغِطاءُ مَا ازدَدتُ يَقينَاً [بحار الانوار، اسلامیه، ج 46، ص 134] اگر پرده‌ها کنار رود، چیزی بر یقینم افزوده نخواهد شد.» بنابراین مساله اسقاط تکلیف که به جهت شریعت‌گریزی توسط صوفیان مطرح شده، منتفی خواهد بود.

پی‌نوشت:
مجلسی محمدباقر، بحار الانوار، اسلامیه، تهران، ج 46، ص 134