پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب–  نورعلی الهی بنیان‌گذار جریان "مکتب" که اهل حق را پیرو شریعت محمدی دانسته [آثار الحق، ج 1، گفتار 1568، ص 492] و همواره مذهب خود را شیعه اثناعشری معرفی می‌کند[برهان الحق، ص 7، 10، 14، 297] مطالبی بیان می‌کند که به‌هیچ‌وجه سنخیتی با اسلام و تشیع  ندارد. او درباره طلاق که در مبانی شرع، نیازمند به حضور دو شاهد عادل و خواندن صیغه طلاق به عربی صحیح است، می‌گوید: "زن از لحظه‌ای که اظهار تمایل به جدایی کرده، بر مرد حرام است ونگهداریش مسئولیت دنیا و آخرت دارد. نص صریح قرآن است که می‌فرماید: (همان‌طور که زن را به خوشی آورده‌اید اگر نخواستید به خوشی رها کنید). اگر زن‌وشوهری به نارضایتی باهم زندگی کنند اولادشان به‌منزله حرام‌زاده است. به عقیده من، زن همان آنی که به شوهر بگوید (من تو را نمی‌خواهم)  به او حرام است."[آثار الحق، ج 1، گفتار 1176، ص 363]  از نورعلی الهی باید پرسید در کجای شریعت این‌گونه طلاق اجرا می‌شود؟ طبق چه معیاری فرزندان، زن‌وشوهری که باهم اختلاف دارند را به‌منزله حرام‌زاده می‌دانید؟ آیا این گونه برداشت‌ها مصداق تفسیر به رای نیست؟

 پی‌نوشت:
الهی، نورعلی، برهان الحق، چاپ هشتم، تهران، جیحون، 1373، ص 7، 10، 14، 297 
الهی، نورعلی، آثار الحق، ج 1، چاپ چهارم، تهران، جیحون، 1373، ص 363 و 492