پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_هر چند از عمر گروه تروریستی داعش زمان زیادی نمی‌گذرد و بلایی بود که عصر ما را فرا گرفت اما داعشی گری و داعش صفتی در طول تاریخ بشریت قدمت زیادی دارد. در این بین آنچه توجه آدمی را جلب می‌کند نه مرام داعش در بین انسان‌های ظالم، بلکه انتساب این خشونتهای افراطی به پیامبران الهی است که نمونه‌ی آن را در کتاب مقدس یهودی_مسیحی شاهد هستیم.
آن هم پیامبری که از شخصیت‌های بسیار بزرگ الهی در این دو دین به شمار می‌آید «و خداوند به‌ موسی‌ گفت‌: «یوشع‌ بن‌نون‌ را که‌ مردی‌ صاحب‌ روح ‌(روح الهی) است‌ گرفته‌، دست‌ خود را بر او بگذار»[1] و مردی بسیار حکیم بود: «و یوشع‌ بن‌نون‌ از روح‌ حکمت‌ مملو بود، چونکه‌ موسی‌ دستهای‌ خود را بر او نهاده‌ بود»[2]
اما همین یوشع با این مقام، از اینکه نهایت قصاوت قلب را  برای افراد روا بدارد اصلا باکی ندارد؛ یکی از چندین نمونه‌‌ی داعشی مسلکی‌اش را در این آیات خواهیم خواند «آنگاه‌ یوشع‌ و همه‌ اسرائیلیها، عخان‌ را گرفته‌، او را با ردا و نقره‌ و شمش‌ طلایی‌ که‌ دزدیده‌ بود، با پسران‌ و دخترانش‌ و گاوها و گوسفندها و الاغ‌هایش‌ و خیمه‌اش‌ و هر چه‌ که‌ داشت‌ به‌ دره‌ عخور بردند، در آنجا یوشع‌ به‌ عخان‌ گفت‌: «چرا چنین‌ بلایی‌ بر سر ما آوردی‌؟ اکنون‌ خداوند، تو را دچار بلا می‌کند.» آنگاه‌ تمام‌ بنی‌اسرائیل‌ آنها را سنگسار نمودند و بعد بدنهایشان‌ را سوزاندند، و روی‌ جنازه‌ سوخته‌ عخان‌، توده‌ بزرگی‌ از سنگ‌ برپا کردند»[3]
دیدیم که چگونه یوشع نه تنها به مجازات شخص خطاکار بسنده نمی‌کند بلکه پسران و دختران و حیوانات و دارایی او را هم می‌سوزاند!! آیا فرزندان آن شخص نیز باید سنگسار و سوزانده شوند؟ وآن هم فقط به خاطر گناه دزدی پدرشان!
اما در اسلام تمام انبیاء برئ هستند از هر آنچه به دور از عدالت است و دارای عصمت می‌باشند؛ در فرهنگ اسلامی چنین داستانها و نظایرش به قطع مردود و مصداق بارز تحریف هستند.

پی‌نوشت:
[1]. ترجمه‎‌ی قدیم کتاب مقدس، اعداد، 27 :18
[2]. ترجمه‌ی قدیم، تثنیه، 34 :9
[3]. ترجمه‌ی تفسیری، یوشع، 7 :24-26