پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- از عقاید صوفیه تمایل به عشق مجازی بعنوان پلی برای رسیدن به عشق حقیقی و الهی است. با بررسی متون صوفیه درمیابیم عده‌ای از بزرگان صوفیه به این مساله اعتقادی راسخ داشته، تا جایی که درباره عقیده به عشق مجازی در طریقه‌های صوفیه کتاب‌‌های مختلف نوشته‌اند. یکی از علت‌هایی که برای عقیده به عشق مجازی بیان شده، آن است که «سالک پس از آنکه در وادی عشق به زیبا رویان و نوجوانان قدم زد، این عشق او را از سایر مشغله‌های دنیوی بازداشته و هم خود را در معشوق واحد منحصر می‌کند. و چون با عشق مجازی توجه و همت سالک از اشیاء دیگر قطع و به یک نقطه متوجه می‌شود، سپس انقطاع او از معشوق واحد صوری و تمایل به معشوق واحد حقیقی که همان خدای متعال باشد، آسان می‌گردد. لذا در وصف آن گفته‌اند عشق صوری و مجازی پلی به سوی عشق حقیقی است یا به عبارت دیگر "المجازی قنطره الحقیقه".[عارف و صوفی چه می‌گویند؟، صص 94 و 95]

اگر این سخن که "عشق مجازی پلی برای رسیدن به عشق حقیقی است" درست باشد، درباره آن باید گفت از شارع مقدس اسلام جای تعجب است که چگونه این پل و قنطره خدایی (عشق ورزی به زیبارویان) را فراموش کرده و پشت سر انداخته و مردم را از این راه به سوی خداوند سوق نداده است و تنها صوفیه به این امر مهم پی برده و آن را کشف کرده‌اند و از این طریق به وصال خداوند می‌رسند.

پی‌نوشت:
تهرانی میرزا جوادآقا، عارف و صوفی چه می‌گویند؟، آفاق، تهران، 1395، صص 94 و 95