پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از کرامات عجیب صوفیه، نقل داستانهایی در مورد عبادت و روزه‌داری بزرگان صوفیه همچون سهل تستری و عبدالقادر گیلانی در ایام طفولیت و شیرخوارگی است! چنانچه نقل شده شیخ عبدالقادر گیلانی مجموع روزهای ماه رمضان را در ایام طفولیت شیر نخورد و یوم‌الشک نیز شیر نخورد و درنهایت معلوم شد که آن روز از ماه مبارک رمضان بوده است. [نفحات الانس، ص 507]
همچنین عطار از ابو طلحه نقل کرده است که: «سهل تستری آن روز که از مادر متولد شد روزه بود، یعنی شیر نخورد تا وقت نماز. یا خود سهل گفته است که سه ساله بودم که قیام شب داشتم و در چهل شبانه‌روزی، یک مغز بادام می‌خوردم.» [تذکره الاولیاء، ج 1، صص 252 و 268]
این کرامات بیشتر به افسانه شبیه بوده و زاده‌ی تخیلات نویسندگان صوفی است. تا قبل از خواندن این افسانه‌سرایی‌ها چنین چیزی به فکر و ذهن انسان خطور نمی‌کند که شخصی در بدو تولد و طفولیت اهل روزه باشد. آن‌هم روزه‌داری در طفولیتی که برای هیچ‌یک از صدوبیست و چهار هزار پیامبر و اوصیاء آن‌ها بیان نشده است. جالب اینجاست که بزرگان صوفیه بجای آنکه از کراماتی بگویند که نشان از حفظ و پایبندی به تکالیف شرعیه در ایام تکلیف و بزرگ‌سالی ایشان باشد، از انجام روزه و عبادت در طفولیت سخن می‌گویند! حال‌آنکه برخی از صوفیه خود را به خاطر رسیدن به‌ حقیقت و یقین! از تکالیف شرعیه بی‌نیاز می‌دانند و این دقیقاً افتادن از طرف دیگر بام است.

پی‌نوشت:
جامی نورالدین عبدالرحمان، نفحات الانس، مصحح محمود عابدی، ناشر اطلاعات، تهران، ۱۳۷۰، ص 507
عطار، فریدالدین، تذکره الاولیاء، به ‌ کوشش نیکلسون، انتشارات صفی ‌ علیشاه، 1375 ش، ج 1، صص 252 و 268