پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ دشمنان اسلام، شبانه روز در تلاشند تا با مخفی کردن تمام آموزه‌های اخلاقی اسلام، و با تبلیغات دروغ، آن را خشن جلوه دهند اما حق‌جویان، هیچ‌گاه فریب این تبلیغات را نمی‌خورند؛ چرا که اساس اسلام بر روی محبت کردن بنا شده است تا جاییکه شروع ارتباط در آن با «سلام» کردن، با ابراز علاقه به طرف مقابل و با پیام سلامتی، صلح و دوستی به مخاطب شروع می‌شود. حتی به فرموده‌ی قرآن کریم، در برخورد با جاهلین نیز باید از واژه‌ی پر معنای «سلام» استفاده کرد. همینطور اهمیت محبت در اسلام تا جایی است که امام صادق (علیه السلام) در روایتی ملاک و میزان سنجش اندازه‌ی ایمان را در محبت و دوست داشتن همسر می‌دانند.[1]
بالاتر از اینها در اسلام، حتی به دشمنان نیز باید محبت کرد؛ منتهی از این نکته نباید غافل شد که بر خلاف عده‌ای که به هدف جذب حداکثری افراد به دینشان، «محبت» را مطابق میل مخاطبِ خود تعریف می‌کنند، محبت در اسلام، متعادل بوده و در آن افراط و تفریط نباید کرد. مثلا محبت به دشمن به این نیست که او را آزاد بگذارید تا هر کاری که دلش خواست بر سر شما بیاورد، بلکه این است که طبق دستورات و آموزه‌های اسلامی، باید قبل از دشمن، جنگ را شروع نکرد، به دشمن فحش و ناسزا نگفت هر چند او ناسزا بگوید، اگر اسیر شد و یا خودش را تسلیم کرد، با او بد رفتاری نکنیم و یا در محبت به یکدیگر، نباید محبت شیطانی و همراه با شهوت باشد که چارچوب آنها در دین کاملِ اسلام، مشخص شده است.

پی‌نوشت:
[1]. من لایحضره الفقیه، شیخ صدوق، انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه، قم، 1413، ج 3، ص 384