پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ دین مبین اسلام به نماز بسیار سفارش کرده است. در روایات متعددی نماز عمود دین شمرده شده است. پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) در لحظات آخر عمر به نماز توصیه کردند.[1] اما کسی‌که نماز نخواند تکلیفش چیست؟ آیا مورد مؤاخذه قرار می‌گیرد؟ با او چگونه باید رفتار کرد؟ این‌ها سؤالاتی است که یک شخص متدین به جهت ارتباط با دیگران با آن مواجه می‌شود. قطعاً کسی‌که نماز نخواند و به تعبیر روایی تارک الصلاه باشد، در آخرت مورد مؤاخذه قرار می‌گیرد. اما آیا در این دنیا چنین شخصی کافر است؟ و باید با آن مانند کفار برخورد کرد یا خیر؟
در پاسخ از این سؤال باید بگویم اگر این فرد به نماز هیچ اعتقادی ندارد و نماز را به‌عنوان ضروری دین نمی‌پذیرد، کافر محسوب می‌شود، زیرا ضرروی دین را انکار کرده است. اما اگر اعتقاد به نماز دارد و قبول دارد که نماز از طرف خداوند تشریع شده است، ولی کاهلی کرده و نماز نمی‌خواند کافر نیست، بلکه مسلمان است و با چنین فردی باید مانند یک مسلمان برخورد کرد، حتی باید با او صله رحم داشت و با او تعامل کرد.
شخصی از امام خمینی (رحمه الله علیه) همین استفتا را پرسید که یکی از نزدیکان و اقوام، به وظایف دینی عمل نمی‌کند،(مانند نماز، روزه، خمس و ...) آیا باید با آن‌ها قطع رابطه کنم؟ ایشان در پاسخ فرمودند: بكوش با رفت و آمد، او را ارشاد كنی و از قطع رحم در هر حال اجتناب ورزید.[2]
اما وهابیت بر خلاف همه مسلمانان کسی‌که نماز را ترک کند، کافر قلمداد می‌کنند. آنان به صراحت اعلام می‌کنند هر کس عملی از اعمال دین را انجام ندهد، کافر است. در کتاب الدرر السنیه چنین آمده است: «فدل الحديث، وعمل الصحابة، على أن من ترك شيئا من شرائع الدين الظاهرة، و كانوا طائفة مجتمعة على ذلك، أنهم يقاتلون.[3] دلالت احادیث و عمل صحابه به این است که اگر کسی یکی از شرایع آشکار دینی را ترک کند، در حالی‌که عده‌ای به آن عمل می‌کنند، باید کشته شوند.»
با این فتوا کسی‌که نماز نخواند، غیبت کند، دروغ بگوید، کم فروشی داشته باشد و ... باید کشته شود.
وهابیت با استناد به احادیثی چون «بَيْنَ الرَّجُلِ وَبَيْنَ الشِّرْكِ وَالْكُفْرِ تَرْكُ الصَّلاَةِ.[4] مرز بین شخص، کفر و شرک، ترک نماز است.» کسی را که به خاطر کاهلی، نماز نخواند کافر، مرتد و خارج از اسلام می‌دانند. زیرا معتقدند تارک نماز کافر است.

پی‌نوشت:

[1]. پیامبر گرامی اسلام در آخرین لحظات زندگی فرمودند: «الصَّلَاةَ الصَّلَاةَ، اتَّقُوا اللَّهَ فِيمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ» ابوداود سجستاني، سليمان بن اشعث، سنن أبي داود، تحقيق: محمد محيي الدين عبد الحميد، المكتبة العصرية، بيروت، بي تا، ج4، ص339
[2]. امام خمینی، استفتاءات، ج1، امر به معروف، س 13 و 17 و 22.
[3]. الدرر السنیه فی الأجوبة النجدیه، ج9 ص246
[4]. نيشابوري، مسلم بن حجّاج، المسند الصحيح المختصر بنقل العدل عن العدل إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، دار إحياء التراث العربي، بيروت، بي تا، ج1، ص88