سعود بن عبدالعزیز یکی از بدترین پادشاهان سعودی است. وی سومین پادشاه سعودی و نوه محمد بن سعود، بنیان‌گذار دولت سعودی است. سعود بن عبدالعزیز در زمان فرمان‌رواییش، مسلمانان زیادی را کشت. وی در نامه‌ای به سلیمان پاشا، چنین اظهار می‌کند: «هر کسی‌که مخلوقی را بخواند، یا به او پناه ببرد، یا در او نوعی از خدایی قرار دهد، مثل این‌که بگوید: ای آقای من، به فریادم برس! مرا یاری نما، بدهکاری مرا ادا کن، در برآورده شدن حاجتم، پیش خدا مرا شفاعت کن، یا بگوید: من به خدا و به تو توکل می‌کنم! چنین کسی به‌خاطر عبادت غیر خدا، مشرک است. اگر چه به زبان (لا اله الا الله) بگوید و اظهار مسلمانی کند.»[الدرر السنیه فی الأجوبة النجدیة ج1 ص 292] سعود بن عبدالعزیز با این مبنای تکفیری، به مسلمانان حمله کرده، جانشان را می‌گرفت و اموالشان را به غارت می‌برد.
دیدگاه سعود بن عبدالعزیز، دقیقا مخالف آیات قرآن است. زیرا خداوند می‌فرماید: «احی الموتی»؛ حضرت عیسی نیز مردگان را زنده می‌کرد و یا کور مادر زاد و بیماری پیسی را شفا می‌داد! و این مثل آن است که کسی به خدمت حضرت عیسی رسیده است و می گوید: یا عیسی! پدرم را زنده کن و حضرت عیسی هم زنده می‌کند و بیمار را شفا می‌دهد.

پی‌نوشت:

الدرر السنیه فی الاجوبه النجدیه، محقق عبدالرحمن بن محمد بن قاسم، چاپ ششم، 1417ق، ج1، ص292. «فكل من دعا مخلوقا، أو استغاث به، أو جعل فيه نوعا من الإلهية، مثل أن يقول: يا سيدي فلان أغثني، أو انصرني، أو اقض ديني، أو اشفع لي عند الله، في قضاء حاجتي، أو أنا متوكل على الله و عليك، فهو مشرك في عبادة الله غيره، و إن قال بلسانه: لا إله إلا الله، و أنا مسلم.»