پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_"نعمت‌الله جیحون‌آبادی" از بزرگان خاندان شاه حیاسی، همچون بسیاری از بزرگان فرقه اهل حق، توانست با ادعاهایی همچون تجلی حق در خود [آثار الحق، ج 1، گفتار 1772، ص 555] ملقب شدن به "وهاب" از طرف حق‌تعالی [حق الحقایق، صص 423-422] و با انجام ریاضت‌هایی همچون گرفتن سه چله روزه پشت سر هم و افطار با مقداری کمی انجیر [آثار الحق، ج 1، گفتار 1807، ص 570] و.... مریدانی که به "دراویش صاحب الزمانی" مشهور شدند را گرد خود جمع کند و زمینه به وجود آمدن جریان "مکتب" را توسط پسرش "نورعلی الهی" فراهم سازد. مریدان وی، او را یکی از اولیاءالله می‌دانستند. [مقدمه حق الحقایق، ص 12] جیحون‌آبادی، معتقد است که همان‌طور که حضرت صاحب‌الزمان (عجل تعالی فرجه الشریف) ختم امامان دوازده‌گانه است، "شاه حیاس" هم ختم خاندان‌های حقیقت است، بنابراین شاه حیاس از طرف حق، صاحب‌الزمان لقب گرفته است، به همین دلیل به او و دراویش پیروش "دراویش صاحب‌الزمانی" گفته‌شده است. [حق الحقایق، صص 563-561] این ادعاها جز عقاید باطل، گزافه‌گویی و عوام‌فریبی آیا می‌تواند چیز دیگر باشد؟

پی‌نوشت:
جیحون‌آبادی، نعمت‌الله، حق الحقایق یا شاهنامه حقیقت (تاریخ منظوم بزرگان اهل حق) با مقدمه دکتر محمد مُکری، تهران، طهوری، 1361، ص 12 و صص 423-422 و 563-561 
الهی، نورعلی، آثار الحق، ج 1، چاپ چهارم، تهران، جیحون، 1373، ص 555 و 570