پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از میان کسانی که با صوفیه مخالفت کرده‌اند، می‌توان به علمای شیعه و سنی اشاره کرد. یکی از علمای اهل سنت در کتاب تلبیس ابلیس صوفیه را مورد انتقاد قرار داده و کمین‌گاه شیطان را در زندگی ایشان نام برده است. او در کتاب تلبیس ابلیس می‌نویسد: «برخی از راه‌هایی که کمین‌گاه‌های شیطان در زندگی صوفیان است، به این شرح است: طهارت، نماز، مسکن، لباس، خوردن و نوشیدن، سماع و رقص و وجد، مصاحبت با نوجوانان و نظر به زیبارویان، ادعای توکل و ترک اموال، رها کردن کسب و کار، ترک دارو و درمان، انزوا و ترک نماز جمعه و جماعت، خشوع نمایی و حیلت آرایی، ترک تاهل و فرزند، تنها و بی‌زاد به سفر رفتن به بهانه توکل، انجام کارهای خلاف شرع و عقل و…» [تلبیس ابلیس، صص 128- 158] به عقیده برخی این رفتارها در آغاز شکل‌گیری صوفیه از ایشان سر نزده است و یا دست کم بسیار ناچیز و غیر قابل اعتنا بوده است، ولی بعدها آن را ظاهر و آن رفتار به عنوان شاخصه زندگی صوفیان تلقی گردیده است.

پی‌نوشت:
ابن جوزی، ابو الفرج، تلبیس ابلیس، ترجمه علیرضا ذکاوتی قراگوزلو، تهران، نشر دانشگاهی، 1386، صص 128-158