گزارش تاریخ در قرآن هدفمند و برای القای پیام‌های اخلاقی یا معرفتی صورت گرفته است كه گاهی این پیام‌ها در آغاز یا انجام داستان تصریح می‌شود، اما در تورات چنین هدفی دنبال نمی‌شود، بلكه تنها بيان داستان است. مثلاً در آیات 40 تا 61 از سوره بقره، ماجراهای اسارت بنی‌اسرائیل در چنگ فرعون و... بیان گردیده كه همگی این جریان‌ها به‌گونه‌ای در تورات نیز آمده است؛ قرآن علاوه بر تذكر بر نعمت رهايی از دست فرعونيان و برتری آن‌ها بر مردمان ديگر، پیام‌های اخلاقی ديگر را هم قبل از داستان بيان فرموده است: «يَابَنىِ إِسْرَاءِيلَ اذْكُرُواْ نِعْمَتىِ‏َ الَّتىِ أَنْعَمْتُ عَلَيْكمُ‏ْ وَ أَوْفُواْ بِعَهْدِى أُوفِ بِعَهْدِكُمْ... وَ لَا تَلْبِسُواْ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَ تَكْتُمُواْ الْحَقَّ وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ...وَ اسْتَعِينُواْ بِالصَّبرِْ وَ الصَّلَوةِ ...وَ أَنىّ‏ِ فَضَّلْتُكُمْ عَلىَ الْعَالَمِينَ [بقره/40 - 61]؛ اى فرزندان اسرائيل، نعمت‌هایی را كه به شما ارزانى داشتم به یادآورید، و به پيمانى كه با من بسته‌ايد وفا كنيد تا من نيز به پيمان شما وفا كنم... و حق را با باطل نياميزيد و حقيقت را بااینکه مى‌دانيد كتمان نكنيد... از صبر و نماز يارى جوييد... و من، شمارا بر مردم زمان خود، برترى بخشيدم.» اما سفر خروج از تورات در گزارش این رویدادها تنها پيام اخلاقی‌اش اين است كه بنی‌اسرائیل بعد از رهايی، خداوند را با دف و رقص سپاس گفته‌اند: «خواهر هارون، دف را به دست خود گرفته و همۀ زنان از عقب وی دف‌ها گرفته، رقص‌کنان بیرون آمدند. مریم گفت: خداوند را بسرایید، زیرا که با جلال مظفر شده است؛ اسب و سوارش را به دریا انداخت.» [سفر خروج 15: 20 – 21]