پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عموم مردم یوگا را به عنوان یک ورزش می‌شناسند، این درحالی است که یوگا در واقع طریقت عرفان هندوئی  و مرامِ معنویِ مشرکانه است. طبق نظر پژوهش‌گران[1] و حتی خود بنیان‌گذاران و مروجین اصلی یوگا، یوگا یک ورزش نیست بلکه طریقت عملی عرفان هندوئیسم است که با عقاید و باورهای خرافی و شرک آلود فراوانی گره خورده است.
یکی از موضوعات برجسته در تاریخ یوگا اقدام حساب شده عوامل نظام سلطه برای ورود یوگا به عنوان یک ورزش (و نَه طریقت عرفانی شرک آلود) به جوامع مسیحی و مسلمان بوده است. این مساله که ابتدا از جوامع مسیحی آغاز شد، در ابتدا با واکنش‌های تندی از سوی سازمان روحانیت مسیحی (خصوصا مسیحیت کاتولیک) مواجه شد.
اما در ایران نیز یکی از افراد موثر در این زمینه که اولین باشگاه یوگا را در ایران تاسیس نمود، مجید موقر سیاستمدار کهنه‌کار دوران پهلوی است. وی نشریه‌ای با عنوان «مهر» را نیز در ایران منتشر می‌نمود که بخشی از مطالب آن در رابطه با ترویج یوگا بوده است.
امروزه در ایران یوگا به روش‌های مختلفی خواسته یا ناخواسته ترویج می‌شود؛ از نمایش برنامه‌هایی در صداوسیما تا برگذاری جلسات یوگا در بین عموم جامعه، که همه این‌ها نشان می‌دهد، یوگا در واقع یک ورزش نیست بلکه طریقتی معنوی است که ابتدا به اسم ورزش و سلامتی وارد جوامع شده و سپس باورهای انسان‌ها را مورد تغییر قرار می‌دهد. مهم این‌جاست که در سال‌های اخیر افرادی سودجو دست به طراحی و نوشتن کتاب‌هایی برای کودکانمان زده‌اند تا فرزندان ما با این طریقت عرفانیِ شرقی هر چه بیشتر آشنا شوند. در این‌گونه کتاب‌ها سعی شده با به چالش کشیدن کودک در مهارت‌هایی از بدن خود او را به مهارت «شناخت خود» و «خودآگاهی» میل دهند.

پی‌نوشت:

[1]. حقیقت یوگا، حمیدرضا مظاهری سیف، نشر صهبای یقین، قم.