برخی از خانه‌ها از منظر خداوند دارای حرمت ویژه‌ای هستند و خداوند دستور داده است که مؤمنین حرمت آن خانه‌ها را حفظ کنند. در سوره مبارکه نور می‌فرماید: «في‏ بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْکَرَ فيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ.[نور/36] نور و مشکات، در خانه‌هایی است که خدا اذن داده شأن و منزلت و قدر و عظمت آن‌ها رفعت یابند و نامش در آن‌ها ذکر شود، همواره در آن خانه‌ها صبح و شام او را تسبیح می‌گویند.»
قطعاً حرمت این بیوت به‌خاطر پرستش و عبادتی که در آن صورت می‌گیرد و به‌خاطر مردمان بزرگی که در آن‌ها قرار دارند، می‌باشد و الا خشت و دیوار و در، حرمت ندارد.
در میان این خانه‌ها، یک خانه مورد عنایت ویژه خداوند است و آن هم خانه‌ی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است که خداوند در مورد آن فرمود: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلاَّ أَنْ يُؤْذَنَ لَکُمْ...[احزاب/53] اى کسانى‌که ایمان آورده‌اید، داخل اتاق‌هاى پیامبر نشوید، مگر این‌که به شما اجازه داده شود ...»
شکی نیست که خانه حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) یکی از آن خانه‌هایی است که طبق دستور خداوند، حفظ حرمت آن واجب است.
بررسی تاریخ و حوادث روزهای نخستین خلافت، مبین این مطلب است که دستگاه خلافت و حاکمان آن، تمامی این آیات را نادیده گرفته و شئون خانه اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) را رعایت نکردند.
حتی متعصب‌ترین مورخان اهل سنت در این خصوص مطالبی را نوشتند.
طبری که تعصبش نسبت به خلفا واضح و مبرهن است، در کتابش نوشته است: «أتى عمر بن الخطاب منزل علىّ وفيه طلحة والزبير ورجال من المهاجرين فقال: واللّه لأحرقنّ عليكم أو لتخرجنّ إلى البيعة[1] عمر بن خطاب به منزل حضرت علی (علیه السلام) رفت... و گفت به خدا سوگند من این خانه را می‌سوزانم، مگر این‌که این خانه را برای بیعت ترک گویند.»
هرچند طبری اشاره‌ای تلویحی به این ماجرا کرده و تمام ماجرا را تعریف نکرده است، ولی ابن عبدربه اندلسی ماجرای هتک حرمت خانه حضرت زهرا (سلام الله علیها) را واضح‌تر بیان کرد.
او در کتابش آورده است: «الذين تخلّفوا عن بيعة أبي بكر: علىّ والعباس، والزبير، وسعد بن عبادة، فأمّا على والعباس والزبير فقعدوا فى بيت فاطمة حتّى بعث اليهم أبو بكر عمر بن الخطاب ليخرجوا من بيت فاطمة وقال له: إن أبوا فقاتلهم. فأقبل عمر بقبس من نار على أن يضرم عليهم الدار فلقيته فاطمة فقالت: يابن الخطاب! أجئت لتحرق دارنا؟ قال: نعم.[2] آنان كه با ابوبکر بيعت نكردند، عبارت بودند از حضرت علی (علیه السلام)، عباس، زبير و سعد بن عباده که در خانه فاطمه نشستند. ابوبكر عمر را فرستاد تا آنها از خانه حضرت فاطمه بيرون بيايند. ابوبكر به عمر گفت: اگر امتناع كردند با آنان مقاتله كن. عمر به همراه آتش به خانه حضرت فاطمه آمد، تا خانه را بر سر آنان آتش بزند. حضرت زهرا (سلام الله علیها) او را ديد و گفت: ای پسر خطاب! آيا آمده‌ای خانه ما را آتش بزنی؟ عمر گفت: بله.»
سؤال این است که آیا خانه فاطمه زهرا (سلام الله علیها) که یگانه دختر رسول خداست، خانه پیامبر محسوب نمی‌شود؟ شاید گفته شود خیر؛ آیا شامل آیات مذکور هم نمی‌شود؟ خانه‌ای که در آن فقط و فقط ذکر خدا گفته شد و پرستش خداوند در آن صورت گرفت.
به اعتراف مفسرین بزرگ اهل سنت، «وقتی آیه 36 سوره مبارکه نور نازل شد، رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) آن را در مسجد قرائت نمود. شخصی برخاست و سؤال کرد که این بیوت چه بیوتی هستند؟ حضرت فرمود: خانه پیامبران الهی. در این لحظه ابوبکر برخاست و در حالی‌که به خانه حضرت علی و فاطمه زهرا (علیهما السلام) اشاره می‌کرد، گفت: آیا این خانه از همان خانه‌هاست؟ حضرت در جواب ابوبکر فرمود: بلی و بلکه از برجسته‌ترین آن‌هاست.»[3]
آیا هتک حرمت به این خانه، هتک حرمت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نیست؟ آیا این فعل آزار رساندن به ایشان نیست؟
مگر در منابع معتبر اهل سنت نیامده است که رسول خدا فرمود: «فاطمة بضعة منی و هی نور عینی و ثمرة فوادی و روحی التی بین جنبی من آذاها فقد آذانی و من آذانی فقد آذی الله و من اغضبها فقد اغضبنی...[4] فاطمه پاره تن من است و میوه دل و نور چشم و روح من که بین دو پهلوی من است، کسی‌که فاطمه را اذیت کند، مرا اذیت کرده است و کسی‌که مرا اذیت کند، خدا را اذیت کرده و کسی‌که فاطمه را به غضب آورد، مرا به غضب آورده...»
برادران اهل سنت چگونه پاسخ خواهند داد؟

پی‌نوشت:

[1]. تاريخ الطبرى، طبری، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج2، ص443
[2]. عقدالفرید، ابن عبدربه اندلسی، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج4، ص260
[3]. «قرأ رسول الله هذه الآية( في بيوت أذن الله أن ترفع ...) فقام إليه رجل فقال: أي بيوت هذه يا رسول‌الله؟ قال: بيوت الأنبياء، فقام إليه أبوبكر فقال: يا رسول‌الله، هذا البيت منها، بيت علي و فاطمة؟  قال: نعم من أفاضلها» الدرالمنثور، سیوطی : ج6، ص203؛ روح المعانی، آلوسی: ج18، ص174؛ مناقب، ابن مردویه، ذیل سوره نور. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. صحيح بخارى، بخاری، ج4، ص210، ح 3714، كتاب فضائل الصحابة، باب 12 ـ باب مَنَاقِبُ قَرَابَةِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم.
صحيح مسلم، مسلم نیشابوری، ج7، ص141، ح6202، كتاب فضائل الصحابة رضى الله تعالى عنهم، باب 15 ـ باب فَضَائِلِ فَاطِمَةَ بِنْتِ النَّبِيِّ عَلَيْهَا الصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ .

نویسنده: محمد یاسر بیانی