پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله)، رسول و فرستاده خداوند بر روی زمین است، تا احکام و حقایق دین را به مردم برساند. اما از آن‌جا که پیامبر (صلی الله علیه و آله) یک انسان است و عمر انسان کوتاه است، برای این‌که مردم بعد از ایشان، به ضلالت و گمراهی دچار نشوند، دوازده خلیفه را به جانشینی خود قرار دادند.[1] خلفایی که تا روز قیامت، پیشوا و رهبر مردم در روی کره‌ی خاکی زمین باشند.
اما افسوس که عده‌ای از مسلمانان، گفتار پیامبر (صلی الله علیه و آله) در غدیر و جاهای مختلف دیگر را به فراموشی سپردند، و خود قافله‌سالار این کاروان الهی شدند. اما از آن‌جا که معصوم نبودند و خودشان نیز به این واقعیت اقرار داشتند، مرتکب خطا و اشتباه شدند و بدعت‌هایی در دین به‌وجود آوردند، و باعث شدند که جمعیت زیادی از تازه مسلمانان که از طریق صحابه با دین آشنا می‌شدند، از راه مستقیم الهی منحرف شوند. شاید این بزرگ‌ترین گناه تاریخ بشریت باشد، زیرا همان‌گونه که قرآن می‌فرماید: «مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَميعا [مائده/32] هر كس، انسانى را بدون ارتكاب قتل يا فساد در روى زمين بكشد، چنان است كه گويى همه انسان‌ها را كشته‏»، و چه گناهی بالاتر از کشتار جان و اعتقادات مردم.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نهالی به نام دین اسلام کاشت و آن را آبیاری کرد و فرمود: «إِنِّيْ تَارِكٌ فِيْكُم الثَّقَلَيْنِ: كِتَابَ اللهِ حَبْلٌ مَمْدُوْدٌ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الأَرْضِ، وَعِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي، وَلَنْ يَتَفَرَّقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الحَوْضَ.[2] من از بین شما می‌روم، درحالی‌که در بین شما دو چیز گران‌بها می‌گذارم. کتاب خدا که ریسمانی از آسمان تا زمین است و عترت و اهل بیتم را؛ و این دو هرگز از یکدیگر جدا نخواهند شد، تا این‌که بر من در حوض کوثر وارد شوند.»
ذهبی بعد از ذکر این حدیث، در ادامه به نقل از «طیبی» می‌گوید: این جمله‌ی پیامبر (صلی الله علیه و آله) «انی تارک فیکم الثقلین»، اشاره به این دارد، که این دو «قرآن و عترت» همیشه توأمان با هم هستند و هرگز از یکدیگر جدا نمی‌شوند و به همین جهت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) مثل پدری دلسوز به فرزندانش توصیه می‌کند، که مواظب باشید، حقوق قرآن و عترت را به‌خوبی رعایت کنید.[3]
اما افسوس که برخی از مسلمانان به توصیه‌ی پیامبر (صلی الله علیه و آله) عمل نکردند، و عترت را رها کردند و خود و تعداد زیادی دیگر از نو مسلمانان را به راه ضلالت و گمراهی کشیدند.

پی‌نوشت:

[1]. «إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَا يَنْقَضِي حَتَّى يَمْضِيَ فِيهِمِ اثْنَا عَشَرَ خَلِيفَةً»، قَالَ: ثُمَّ تَكَلَّمَ بِكَلَامٍ خَفِيَ عَلَيَّ، قَالَ: فَقُلْتُ لِأَبِي: مَا قَالَ؟ قَالَ: «كُلُّهُمْ مِنْ قُرَيْشٍ». نيشابوري، مسلم بن حجّاج (261)، المسند الصحيح المختصر بنقل العدل عن العدل إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، دار إحياء التراث العربي، بيروت، بي تا، ج3، ص1452.
[2]. ذهبی شمس الدین، سیراعلام النبلاء، موسسه الرساله، 1405ق، ج9، ص365
[3]. همان، ج9، ص366