پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب_ فیلم راز 2 با این جمله شروع می‌شود: «وقتی افکار روی آب تأثیر گذارند، حالا تصور کن با خودمان چه کار می‌کنند.» چندسالی است که گزارش یک تحقیق مورد استفاده‌های بسیاری قرار گرفته که هیچ کدام ربطی به اصل آن تحقیق ندارد. معروف است که یک محقق ژاپنی به نام ایموتو صداهای گوناگون را در مجاورت آب پخش کرده و تغییرات معنی‌دار را در ساختار مولکولی آن مشاهده نموده است.
این گزارش از نظر اعتبار علمی کاملا زیر سؤال است. یک تحقیق علمی معتبر باید تکرارپذیر باشد و دانشمندان مختلف با انجام آن آزمایش، نتایج آن‌را تأیید کنند. آزمایشی که فقط یک نفر انجام داده و نتیجه گرفته و دیگران چنین نتیجه نگرفته‌اند، از نظر علمی اعتبار ندارد. آزمایش ایموتو تاکنون از سوی هیچ مرکز علمی تأیید نشده و ادعاهای او در هیچ یک از نشریات معتبر علمی به چاپ نرسیده و تنها در رسانه‌ها فیلم‌ها و برخی از سمینارهای عمومی و نه تخصصی مطرح شده است.
در حال حاضر عده‌ای می‌کوشند تا تأثیر مانتراهای[1] بودایی را با این آزمایش نشان دهند؛ عده‌ای می‌کوشند درستی دعاهای مسیحی را با آن اثبات کنند؛ گروهی این گزارش را دست‌مایه‌ی اثبات تئوری‌های نامشخص نظیر شعور کیهانی و غیره قرار می‌دهند؛ علاقه‌مندان به قانون جذب آن‌را دلیل بر تأثیر ذهن بر کائنات می‌دانند و برخی از افراد سطحی‌اندیش می‌خواهند درستی، اهمیت و تأثیر گذاری آیین‌های دینی نظیر اذان، قرائت قرآن و ذکر را با آن اثبات کنند.
اساسا آزمایش ایموتو چه بوده است؟ اگر او صداهایی را پخش کرده دقیقا این صداها چه بوده؟ آیا این آزمایش از سوی دانشمندان دیگر هم تکرار و تأیید شده است؟ آیا صداهای ضبط و پخش شده به تأثیر امواج صوتی بر آب محدود می‌شود و شکل این ارتعاشات آثار مشابه را در مولکول‌های آب به جا گذاشته یا تأثیر ذهنی و شعوری اتفاق افتاده است؟ حتی اگر امواج صوتی گوناگون آثاری را در مولکول‌های آب به‌جا گذراند، آیا امواج مغزی ناشی از افکار گوناگون هم می‌تواند آن تنوع را در ساختار مولکولی آب ایجاد کند؟ هرگز، شما می‌توانید به هزاران موضوع مختلف فکر کنید، اما امواج مغزی انسان به شکل‌های محدودی ساطع می‌شوند، افکار مختلفی که می‌توانند آرامشی را در فرد ایجاد کنند، که تقریبا همه آن‌ها امواج آلفا [2] از مغز ارتعاش پیدا می‌کند و موضوع فکر در این امواج تفاوت چندانی ایجاد نمی‌کند. بنابراین صوت با فکر بسیاری متفاوت است و ارتعاشات آن‌ها با هم قابل مقایسه نیست.
گذشته از این، ایموتو در آزمایش‌هایش ادعا می‌کند که تصاویری از معابد بودایی که جای دعا و نیایش است، در مجاورت آب قرار داده و همان نتایج را گرفته است. اما تصویر که ارتعاشی از خود ندارد. شما عکس یک گل، عکس یک جنگل در حال سوختن، عکس آبشار نیاگارا، یک شیر آب، عکس قله دماوند و عکس یک مشت خاک را که بررسی کنید، تفاوتی از جهت تصویر این عکس‌ها در ارتعاشات آن کاغذ وجود ندارد. آیا فیزیک توضیحی برای انتقال انرژی مورد ادعای ایموتو دارد؟ و یا این موضوع از قلمرو تأثیرات فیزیکی بیرون می‌رود؟ در نهایت این‌که آیا به راستی آموزه‌های دینی که ریشه در وحی معصومانه و قطعی‌الصدور از سوی خداوند دارد، محتاج اثبات با این آزمایش‌های محدود تجربی است که ممکن است در آزمایشی دیگر خلاف آن ثابت شود؟ با تأکید بر این‌که این آزمایش‌های ادعای نیز هنوز تأیید نشده و چیزی را اثبات نکرده است.
این در حالی است که آزمایش‌های مورد تأیید و واقعی نیز گاهی دچار مشکل می‌شوند. کم نبوده است آزمایش‌هایی که پس از مدتی معلوم شده شیوه انجام آن اشکال داشته، یا تفسیر نتایج آن نادرست بوده است. به هر روی با فرض درستی آزمایش‌های ایموتو و تلاشی که برای استفاده از آن در تأیید قانون جذب صورت می‌گیرد، این سؤال پیش می‌آید که اگر ذهن ما بتواند روی مولکول‌های بسیار ریز و نادیدنی آب اثر بگذارد آیا می‌توانیم از آن نتیجه بگیریم که می‌تواند روی اجرام بسیار سنگین نظیر اتومبیل، خانه، ویلا و دلارهای خوابیده در بانک مرکزی هم اثر بگذارد.[3]

پی‌نوشت:

[1]. واژه و یا اصواتی که راهبان بودایی هنگام تمرکز و مراقبه تکرار می‌کنند.
[2]. سطحی از امواج مغزی است که فرکانس آن نصف فرکانس امواج مغز، در حالت بیداری کامل است. فرکانس امواج مغزی، در حالت بیداری کامل از 14 تا 21 سیکل در ثانیه متغیر است. که آن‌را سطح امواج بتا می‌گوییم.
[3]. قانون جذب می‌گوید: «هر چیز را در ذهنت مجسم کنی، آن‌را در دست‌هایت خواهی داشت». راز، راندا برن، انتشارات راشین، تهران، 1387، ص 22.
برای اطلاع بیشتر مراجعه کنید به: نگاهی متفاوت به قانون جذب، مظاهری سیف، صهبای یقین، ص 56.