پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در روزی که عمر شورای شش نفره‎ای برای تعیین خلیفه بعد از خود ایجاد نمود، امام علی (علیه السلام) که عضو آن جمع بود، مناشداتی بیان نمودند و برتری خویش را به آنان متذکر شدند. به این معنا که فضایل خود را بیان نمودند و آنان را سوگند دادند که آیا غیر از امام علی (علیه السلام) کس دیگری این فضایل را داشته است یا نه؟ و جواب همه سوالات، "نه!" بود. برخی از مؤلفین اهل سنت همچون بخاری[1]، ابن‎عساکر[2] و ذهبی[3] سعی نموده‎اند با تضعیف سند یک روایت، این مناشدات را انکار کنند. عمده اشکال ایشان به وجود شخصی به‎نام "زافر" در سند این روایت است.
ولی باید توجه داشت که این مناشدات از طرق متعددی نقل شده است و منحصر به روایت زافر نمی‎باشد. این احادیث توسط مؤلفین بزرگ اهل سنت در کتب متعدد و معتبر نقل شده است که برای نمونه می‎توان به خوارزمی در مناقب[4]، متقی هندی در کنز العمال[5]، طبری، طبرانی، دارقطنی، و غیره اشاره نمود. همچنین در کتب شیعه همچون امالی طوسی، ارشاد القلوب دیلمی و طرائف ابن طاووس با سندی متفاوت نقل شده است.[6]
بنابراین مشاهده می‎شود، این حدیث اسناد متعددی دارد و منحصر به روایت زافر نیست. این حدیث به‎روشنی نشان می‎دهد که امام علی (علیه السلام) خلافت را حقّ خویش می‎دانسته و با تاکید و یادآوری آن سعی در احقاق این حقّ داشته و دیگران را لایق این مقام والا نمی‎دانسته است.

پی‎نوشت:
[1]. ذهبی، میزان الاعتدال: ج1 ص441.
[2]. ابن عساکر، تاریخ دمشق: ج42 ص435.
[3]. ذهبی، میزان الاعتدال: ج1 ص441.
[4]. خوارزمی، مناقب: ص313 ح314.
[5]. متقی هندی، کنز العمال: ج5 ص716.
[6]. جهت آدرس‎ها و سایر منابع رج کتاب سید جعفر مرتضی، الصحیح من سیرة الامام علی (علیه السلام): ج15 ص265-268، نشر ولاء المنتظر.

نویسنده: سلام