پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در قرآن نفرموده ما از هر ملتی پیامبری فرستادیم. بلکه در آیه 24 فاطر می‌فرماید: «و ان من امه الا خلا فی‌ها نذیر» یعنی هر امّتی در گذشته انذارکننده‌ای داشته است. این آیه می‌فرماید در همه امت‌ها پیامبر بوده (خلا فیها) ولی نمی‌فرماید که پیامبرشان حتماً از خود آن امت‌ها بوده است. (خلا منها).
پس همه امت‌ها "نذیر" یعنی پیامبر داشته و به دین آن پیامبر، دعوت شده‌اند ولی لازم نیست پیامبر از خود آن مردم باشد، بلکه همین که دعوتش توسط خود آن پیامبر یا اوصیای آن پیامبر یا عالمان از اصحاب آن پیامبر به مردم برسد، کافی است. اگر می‌خواست اعلام کند که پیامبر باید از خود آن قوم باشد، می‌فرمود «الّا خلا منها نذیر» یعنی از آن امت پیامبری بوده؛ در حالی که فرموده «الا خلا فیها نذیر» یعنی در آن امت پیامبری بوده و مکتب آن پیامبر برای آن مردم بیان شده است.
البته ممکن است موانع اجازه نداده باشد دعوت آن پیامبر به افراد یا جماعاتی برسد. در این صورت آن افراد و جماعات از "مستضعفان فکری " خواهند بود که خدا وعده اجمالی به غفران آنان داده است.[1]
پس در بعضی قرن‌ها و در بعض امت‌ها پیامبر نبوده، اما دعوت پیامبران به همه امت‌ها رسیده و حجت بر آنان تمام شده است. البته ممکن است افراد یا جماعاتی باشند که به دلیل موانع حجت به آنان نرسیده باشد که آنان مستضعف فکری بوده و خدا با آنان معامله مستضعفان فکری خواهد کرد. مطلب دیگر این که پیامبران گرچه به طور طبیعی در یک کشور و بین یک قوم و به زبان آن‌ها مبعوث می‌شوند، ولی دعوتشان قومی و قبیله ای نیست و اختصاص به آن قوم و آن کشور ندارد. بلکه در گذر زمان توسط خودشان یا اوصیایشان به دعوت اقوام و مردم کشورهای دیگر هم اقدام می‌کنند و پیامشان نجات بخش برای انسان‌ها است.
بنابراین ما به عنوان مردم ایران نباید فقط دنبال پیامبر ایرانی باشیم. بلکه باید دنبال پیامبران خدا باشیم و پیام و هدایت پیامبران را بشنویم و به دستورات آنان گوش دهیم و امروز ما مانند دیگر انسان‌ها باید به پیام پیامبر خاتم گوش فرادهیم و ایمان آوریم.
گر چه بنا بر روایات تاریخی در ایران باستان پیامبری ظهور کرده که تاریخ او را زرتشت می‌نامد، ولی ما امروز از میراث وحیانی او مطلب قابل توجه و یقینی ای در دست نداریم که سرلوحه عقیده و عمل خود قرار دهیم و چون پیامبران حلقه‌های یک زنجیر هستند و همه به یک حقیقت و راه که همان راه توحید و بندگی و انسان بودن است، دعوت می‌کنند، طبیعی است که باید تابع پیامبر آخرین که تأیید کننده و ادامه دهنده راه پیامبران قبل و تکمیل کننده دین آنان است، باشیم.
اما پیامبران همه از عرب نبوده‌اند، بلکه تعداد كمی (چهار نفر) از آنان عرب بوده‌اند و تعداد زیادی از بنی اسرائیل می‌باشند که عرب نیستند و در اقوام دیگر هم پیامبرانی بوده‌اند که ما از اسم و تاریخ آنان اطلاعی نداریم و قرآن هم فقط به نام و سرگذشت محدودی از پیامبران اشاره کرده است و بیشتر پیامبران تاریخ شناخته شده ای ندارند.
پی‌نوشت:
[1]. نساء (4)، آیه 98.
طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، قم، انتشارات اسلامی، 1374 ش، ج 17، ص 52-53.
منبع: نرم افزار پیامبر مهربانی، مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی