پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_خداوند متعال انسان را با فطرت خداجویی آفریده است و چون خداجویی در درون انسان وجود دارد لذا انسان‌ها ناخواسته به سوی معنویت و خداجویی گرایش پیدا می‌کنند. در این میان افراد سودجو از این فطرت و ندای درونی انسان‌های ساده‌ لوح نهایت سوء‌استفاده را می‌برند و در جهت منافع خود از این موقعیت کمال بهره را می‌گیرند. از جمله افرادی که خواهان سوءاستفاده از ندای معنویت درونی هستند ، کسانی می‌باشند که می‌خواهند به یک شهرت، مقام و منسبی برسند. آنها شیفته‌ی مطرح و معروف شدن هستند و در رسیدن به این امر نهایت تلاش خود را انجام می‌دهند. اُشو را می‌توان از این دسته أفراد معرفی کرد. او خود را عقل کل فرض می‌کند و تمام گفته‌های خود را حاصل مطالعات و تحقیقات گسترده می‌داند، در حالی که وقتی به اظهاراتش در مورد ادیان الهی رجوع می‌کنیم نه تنها کوچک‌ترین آثار تبع و تحقیق و دقت را در آنها نمی‌یابیم بلکه با حرف‌هایی خلاف واقع و بینش ادیان الهی مواجه می‌شویم. وی حرف‌های خود را برای مخاطبش طوری القاء می‌کند که شنونده خیال کند کلماتش عین واقعیت ‌می‌باشند، در صورتی که اگر مخاطب وی کمترین اطلاع از ادیان الهی داشته باشد خواهد دانست که اُشو به ادیان آسمانی دروغ می‌بندد.
بیشترین  انتقادات یا به بیان بهتر یاوه‌گویی‌های اُشو نسبت به ادیان الهی به دین مبین اسلام می‌باشد. ما که خود مسلمان هستیم و از دین خود با خبریم بهتر می‌توانیم به بی‌پایه بودن ادعاهای او پی‌ببریم. وی در مورد مراسم حج مسلمانان بیانی سرتاسر خلاف واقع دارد. اُشو می‌گوید:
«حج، زیارت مقدس مسلمانان است و محمد [صلی الله علیه و اله] گفته است که هر مسلمان در طول عمرش حداقل یک‌بار واجب است که حج به جا بیاورد. اگر شما حج را از دست بدهید، مجاز به وارد شدن به بهشت نخواهید بود. بنابراین واقعیت اهمیت ندارد، عشق اهمیت ندارد، شفقت اهمیت ندارد، آنچه که اهمیت دارد، زیارت مکه است و شما باید حج کنید اما هر کار دیگری که خواستید انجام دهید!»(1)
او بعد از بیان این سخن مخالف با دین اسلام نتیجه گیری دیگری بر مبنای همین حرف غلط دارد. وی می‌گوید بنابراین حتی مسلمان فقیر و کسی که توانایی رفتن به حج ندارد جایی در بهشت نخواهد داشت! اُشو پا را فراتر گذاشته و برای حرف خود نمونه‌ای هم مطرح می‌کند. او از مسلمانانی که در روستای او زندگی می‌کنند خبر می‌دهد که روزی یک وعده غذا می‌خورند تا با پس‌انداز پول بتوانند دست کم یک بار در زندگی به حج بروند و زندگی اخروی خود را حفظ کنند. آنها خانه و زندگی خود را می‌فروشند و پول قرض می‌کنند، پولی که هرگز برگردانده نمی‌شود!
کلام اُشو کلمه به کلمه قابل بررسی می‌باشد. وی می‌گوید پیامبر اسلام فرموده است که بر هر مسلمانی در طول عمرش حداقل یک‌بار حج واجب می‌شود در حالی که این حرف خلاف واقع می‌باشد. برای واجب شدن حج برای هر شخصی، ملاک‌هایی وجود دارد که از جمله مهم‌ترین این ملاک‌ها توانایی مالی داشتن است.(2) یعنی هر شخصی باید از مخارج خانواده‌ی خود زیادتر داشته باشد به این معنا که علاوه بر تامین مخارج زندگی خود، هزینه رفت و برگشت و مراسمات حج را هم دارا باشد و علاوه بر این‌ها بعد از برگشت به دیار خود محتاج دیگران نشود. اسلام چنین شرایط سختی برای واجب شدن حج برای مسلمانان قرار داده تا آنها به خاطر رفتن به حج، به دردسر نیافتند و محتاج دیگران نشوند ولی اشخاصی که هیچ اطلاعی از دین مبین اسلام ندارند اینگونه افترا به آن می‌بندند.
مطلب دومی که اُشو میگوید این است که: اگر شما حج را از دست بدهید مجاز به وارد شدن به بهشت نخواهید بود. این حرف هم مثل سخن پیشین وی خلاف واقع است. شخصی که حج بر او واجب شده باید به مکه برود و در صورت نرفتن معصیت کرده است نه هر که مسلمان باشد. مسلمانی که به علت نداری و فقر به حج نمی‌رود نه تنها معصیتی مرتکب نشده بلکه به وظیفه‌ی خود عمل کرده است و عمل به وظیفه، خود اطاعت محسوب می‌شود و دارای ثواب است.
اُشو بدون تحقیق در مورد اسلام گفت: واقعیت اهمیت ندارد، عشق اهمیت ندارد، شفقت اهمیت ندارد در صورتی که از بیانات ما روشن شد که واقعیت اهمیت دارد. توانایی مالی شما ملاک است یعنی همان‌گونه که هستی. عشق اهمیت دارد چون شما نمی‌توانی به خانواده‌ی خود فشار بیاوری تا به حج روی. اینجا هم عشق به خانواده وهم عشق به خداوند متعال اهمیت دارد واین از شفقت خداوند متعال به انسان است که تکلیف به اندازه‌ی وسع انسان می‌کند واین معنا در قرآن کریم به طور صریح آمده است.(3)
و اما داستانی که اُشو از مسلمانان روستای خود یاد کرد: اولا چون اعتمادی به حرف‌های این شخص وجود ندارد، دروغ است ثانیا بر فرض درستی آن، به احتمال زیاد اسلام واقعی به گوش آنها نرسیده است و الا احکام اسلام در مورد حج بسیار روشن و ساده می‌باشد.

منابع:
http:\\Oshoworld. Com\Biography -1
2- توضیح المسایل باب حج
3- سوره بقره آیه 286
4- اُشو، محمد تقی فعالی