لغت《هند"》ریشه در زبان سانسکریت دارد که به‌معنای《آب》است. این نظر را وجود رودخانه‌ها و چشمه‌های پرآب درکنار مناطقی که لفظ هند را دارند، تایید می‌کند مثل هندیجان که نزدیک رودخانه زهره به‌معنای "ایزد آب" هست بنابراین هندیجان به‌معنای سرزمین "آب" است. زبان‌شناسان بر این باورند که نام «هند» یا «اند» به معنی «جایی با آب‌های فراوان» است. ایرج سیستانی درگزیده تاریخ خوزستان می‌نویسد: از قرائن و شواهد چنین برمی‌آید که پیشوند هند یا اند، در خوزستان و اسامی همچون هندیجان، اندیمشک، اینجان و اندیا با رودخانه و آب مناسبت داشته‌، چنان‌که بیشتر شهرها و《روستاهایی》با این نام همیشه《رودخانه کوچک》یا بزرگی در کنار خود دارند و آنچه مسلم است آن است، که آب در باور و اعتقادات ایرانیان از احترام و تقدس خاصی برخوردار بوده و آلوده ساختن آن‌را گناه نابخشودنی می‌شمرده‌اند و پیوسته چشمه‌های آب و رودخانه را نظرکرده(ناهید یا آناهیتا)فرشته و《ایزد آب》می‌دانسته‌اند. مصطفی پاشنگ درکتاب فرهنگ نام‌های کهن و باستانی صفحه‌202‌ آورده: لفظ هند به‌معنای جایگاه شایسته و پرآب است. هند از تک‌واژ هسته‌ای هن(han) یعنی شایسته گرفته‌شده و مکان‌هایی که نام هند دارند به‌معنی جایگاه‌شایسته است مثل هندی‌جان درجنوب خوزستان که منطقه‌ای پرآب و سرسبز است یا هندچا در گلوگاه مازندران/هندرود رامسر/رود هن=رود هند تهران/هندمند=هیرمند سیستان/بوم هند یا بومهن تهران/هند ماسال گیلان/هندوان آستانه گیلان/هنده سیاهکل گیلان/هن ده هشتپر گیلان/جزیره هندورابی خلیج‌فارس که درمحاصره آب است/حتی میوه هندوانه که پرآب است. دکتر ایرج افشارسیستانی درکتاب پژوهش در نام شهرهای ایران صفحه ۱۱۱ و ۱۱۲ در مورد وجه‌تسمیه اندیمشک مینویسد: این شهر از دیرباز تا امروز به نام‌های اندامش، اندامشک، اندیمشک، صالح‌آباد و صالحیه خوانده شده است اوایل دوره قاجاریه زمان فتحعلی‌شاه‌قاجار، حاج صالح‌خان مُکری حکمران دزفول و شوشتر در کنار خرابه‌های شهر باستانی لور قلعه‌ای بنا کرد که بنام وی صالح‌آباد خوانده شد. اندامش و اندامُشک نام باستانی این ناحیه بوده و در محل کنونی پایگاه نیروی هوایی شهری بنام اندامش وجود داشته و استخری درکتاب مسالک و ممالک از این شهر بنام اندامش یاد کرده است. دکترایرج افشار در ادامه می‌نویسد: در روزگار ساسانیان در این ناحیه آهوان زیادی به ویژه آهوی خطایی وجود داشته و به همین جهت این محل را اندی_مشک می‌گفتند که به مرور زمان به اندامشک و اندیمشک تبدیل شده است. دکتر ایرج افشار درصفحه ۱۱۲ اضافه کرده: آهوی خطایی نر میان ناف و آلت تناسلی خود کیسه‌ای به درازای ۷ و پهنای ۵ و بلندی ۳ سانتی‌متر دارد و در میانه دو سوراخ کوچک دیده می‌شود این کیسه هرگاه پُر شود ۳۰ تا ۵۰ گرم مشک می‌دهد و علت وجه‌تسمیه اندیمُشک هم وجود همین آهوان خطایی دراین منطقه بوده‌است. دکترایرج افشار به شهر باستانی لور هم اشاره می‌کند و می‌گوید استخری و مقدسی از آن نام بردند و قدمت آن به دوره اشکانی و ساسانی می‌رسد و عمر آن بیش از دو هزار سال است