سلام. با ورود اسلام به ایران، مردم به متن جامعه رسیدند. ابوریحان و بوعلی و خواجه نصیر و صدها دانشمند و هنرمند و ادیب و فرهیخته، همگی فقیرزاده، کشاورز زاده و چوپان‌‌زاده بودند و تقریا هیچ کدام اشراف زاده و شاهزاده نبودند. الام، باعث رشد تمدنی ایران شد. شما اگر صد نفر دانشمند بزرگ ایرانی را نام ببرید همه این صد نفر مربوط به عصر اسلامی هستند. همینطور هنرمند و ادیب و اندیشمند. از دوران ایران باستان، با اینکه اسم اسب رستم و خر اسفندیار مانده و کلی مدح و ستایش از خنجر و دشنه فلان شاه شده، اما از هنرمندان و دانشمندان چه دارید؟ به اندازه انگشتان یک دست می‌توانید دانشمند و هنرمند و ادیب و حکیم نام ببرید؟ هرچه نام ببرید هزار برابر را در عصر اسلامی می‌بینید. این یعنی تمدن. تمدن ایرانی اسلامی. درباره جمهوری اسلامی، شاید گفتگو بی‌نتیجه باشد. چون لحن حرف زدن شما نشان می‌دهد که از روی کینه قضاوت میکنید. آن قاضی که از روی کینه قضاوت میکند و حکم صادر میکند اصلاً قاضی خوبی نیست. فقط یک نگاه به رسانه‌های امریکایی و انگلیسی و سعودی و صهیونیستی بیاندازید و خشم و عصبانیت جنون آمیز این‌ها را ببینید. این غیض و غضب این رسانه‌ها نشان می‌دهد که به خوبی می‌دانند ایران در این چهل سال پشرفت‌های بسیاری داشته و البته مشکلاتی هم وجود داشته و دارد که با رشد فکری مردم، این مشکلات هم حل خواهد شد.