عایشه در شهادت امیرالمومنین ع نیز خوشحالی کرد. عایشه وقتی خبر شهادت امیرالمومنین ع را شنيد اظهار فرح و شادمانی نمود چنانچه (( محمد بن جرير طبری در حوادث سال چهلم هجری تاريخ خود و ابو الفرج اصفهانی در آخر حالات آن حضرت در مقاتل الطالبيين آورده‌اند)) زمانی كه خبر شهادت آن حضرت را غلامی باو داد گفت: ((فالقت عصاها و استقرت بها النوي كما قر عينا بالاياب المسافر)) القاء عصا كنايه از اطمينان قلب و آسودگی خاطر ميباشد كه وقتی آدمی در مكان معينی قلبش آرام و فكرش آسوده شد گفته ميشود القی عصاه (چنانچه مسكويه در تجارب الامم و دميری در حيات الحيوان بيان نموده‌اند) مقصود عايشه از گفتن اين شعر آن بود كه خواست بگويد از بابت علی ع خيالم فارغ و سينه‌ام باز و فكرم راحت شد چون پيوسته انتظار هم چو خبری را داشتم مانند كسی كه انتظار مسافر خود را داشته باشد كه بآمدن مسافر چشمهايش روشن و قلبش آرام گردد؟!! پس منهم از شنيدن خبر مرگ علی ع چشمم روشن و قلبم آرام و خيالم راحت شد؟! آنگاه از خبرآورنده سؤال كرد كه چه كس او را بقتل رسانيد گفتند عبد الرحمن بن ملجم مرادی از قبيله بنی مراد فوری گفت (( فان يك نائيا فلقد نعاه، غلام ليس في فيه التراب)) يعنی اگر علی ع دور از من است خبر مرگ او را غلامی آورد كه خاك در دهان او مباد. زينب دختر ام سلمه حاضر بود گفت آيا سزاوار است درباره علی عليه السلام اين قسم خوش‌حالی كنی و چنين كلماتی بگویی و اظهار فرح و شادمانی بنمائی ديد بد شد در جواب گفت بخود نبودم از روی سهو و نسيان و فراموشی اينطور گفتم چنانچه باز اين حالت بمن دست دهد و بازگو نمايم مرا يادآور شويد تا نگويم. این حالات عایشه کم نبوده آقا مهدی!!!!