یه نگاه به سنت و اشعار عرفانی خودمون بندازیم که از می و مستی و بیهوشی و‌مدهوشی و شراب و‌دیر مغان ماشاءالله پره! لابد همه رو طوری تفسیر می‌کنید که بشه عشق الهی و … بله خب عشق الهی خوبه اما در اشعار، شاعر اگر درکی از امری نداشته باشه ازش استفاده نمی‌کنه! خصوصا در سنت تشبیه و استعاره! مشبه به باید اعرف از مشبه باشه پس بزرگان از شعرا و عرفا با می و مستی آشنا هستند حالا هی بزنید بر فرق سر خودتون که اینا رو انکار کنید!!!!!! نمیشه خودتون و‌ما رو به زحمت نندازید! رازها و اسراری هست در این حکایتها که نوش جان اهل تجربه و سلوک! متشرعینِ بر کرانه نشسته که دنبال درآوردن حکم حرام و حلال هستند این حالها را در نمی یابن! «کاین حالها نباشد زاهد عالی مقام را»