از ابتداي خلفت، ملاك در تقويم‌هاي شمسي و قمري، حركت خورشيد و ماه است؛ يعني انسان‌ها براي اندازه‌گيري زمان (روز و ماه و سال) حركت خورشيد و ماه را محاسبه مي‌كنند؛ ولي به تازگي هم‌پيمانان صهيونيست و پيروان حسين علي بهاء از تقويمي با نام «بديع» پرده‌برداري كردند كه هر ماهش 19 روز و هر سالش 19 ماه دارد. آنان جزء دست نوشته‌هاي ميرزا حسين علي بهاء، هيچ پشتوانه‌اي بر تقويم بديع ندارد، از اين‌رو مي‌خواهند همه تقويم‌ها را به كتب آسماني نسبت دهند، بنابراين مي‌گويند: «مصدر تقويم‌هايي را كه توسط اديان پايه‌گذاري شده، نص كتاب آسماني آنهاست»؛ در حالي كه اين نه تنها درست نيست، بلكه مغالطه‌كاري و اشتباه است؛ زيرا قرآن حكيم -كه نزد بهائيان نيز كتابي الهي و آسماني است- تنها به شماره ماه‌ها و وجود خورشيد و ماه براي روز و سال‌شماري‌ اشاره شده است نه تأسيس و صدور: 1. «تعداد ماه‌ها نزد خداوند در كتاب (آفرينش‌) الهي از آن روز كه آسمان‌ها و زمين را آفريده‌، دوازده ماه است كه از آن چهار ماه‌، ماه حرام است (و جنگ در آن ممنوع است.»(1) 2. «او كسي است كه خورشيد را روشنايي و ماه را نور قرار داد و براي آن منزلگاه‌هايي مقدر كرد تا عدد سال‌ها و حساب (كارها) را بدانيد...».(2) بر اين اساس، قرآن كريم (نص كلام الهي) واضع تقويم نيست، بلكه به قانون طبيعت و معيار و شيوه اندازه‌گيري زمان كه پيش از آن نيز وجود داشته است، اشاره مي‌كند و اگر توجه كرده باشيد، نص كلام الهي در سوره توبه اين است: «تعداد ماه‌ها نزد خداوند در كتاب (آفرينش‌) الهي از آن روز كه آسمان‌ها و زمين را آفريده‌، دوازده ماه است.» پس به فرض كه ما نص كلام الهي را واضع تقويم بدانيم، خداي سبحان آن را دوازده ماه دانسته است و اين از بر اساس قانون آفرينش از ابتداي خلقت چنين بوده است، و اگر خداي سبحان بخواهد تعداد روزها يا ماه‌هاي سال را تغيير دهد، بايد نظام جهان آفرينش را نيز تغيير دهد، چرا كه بر اساس قرآن، تعداد ماه‌ها از ابتداي آفرينش آسمان‌ها و زمين 12 ماه بوده است و اين بر اساس منزلگاه‌هاي خورشيد و ماه است؛ آيا به نظر شما بهائيان، منزلگاه‌هاي خورشيد و ماه تغيير كرده است كه شما در پي تغيير تعداد روز و ماهِ سال هستيد؟ نكته ديگري كه لازم است به آن اشاره شود، اختلاف در رؤيت هلال است. بايد بدانيم كه اختلافي كه در رؤيت هلال ماه‌هاي قمري وجود دارد، اختلافي مبنايي است كه هر يك از علماي اسلام، اعم از شيعه و سني دارند و سرچشمه‌اش آن است كه برخي رؤيت با چشم مسلح را كافي مي‌دانند و برخي تنها رؤيت با چشم غير مسلح را كافي مي‌دانند؛ از اين روست كه گاهي رؤيت هلال صورت نمي‌گيرد. ولي بايد توجه داشت كه: 1. اين اختلافات، خللي در نظم حاكم بر جهان وارد نمي‌سازد و سبب نمي‌شود كه ماه‌هاي سال كم يا زياد شود. 2. اين اختلاف بر همه ماه‌هاي سال حاكم نيست و گاهي اوقات رخ مي‌دهد. برخي افراد با استناد به جملاتي و معرفي كردن آن‌ها به عنوان حديث، در پي مستندسازي تقويم بهائيت هستند كه از جمله مي‌توان به اين جمله اشاره كرد: «يدور الامر في زمن القائم علي عددحروف البسمله». اين جمله نه تنها حديث نيست، بلكه هيچ گونه اعتباري سندي و مدركي نيز ندارد كه اگر داشته باشد، بايد حركت خورشيد و ماه بر اساس (يدور الامر) در زمان ظهور حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشريف) تغيير كند كه نه الآن زمان حضور حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه الشريف) است، نه تغييري در نظام آفرينش رخ داده است. بر اين اساس گروهك سياسي بهائيت، نه با استناد به قوانين حاكم بر جهان مي‌تواند صحت تقويم خود را ثابت كند، نه بر اساس استناد به آيات كتب آسماني و روايات اسلامي؛ لازم به ذكر است كه استناد به كتب بهائيت براي اصالت بخشيدن به تقويم بديع كافي نيست، زيرا اعتبار اين كتاب از جهت الهي و آسماني بودن، هنوز مورد پذيرش غير بهائيان نيست. چند پرسش از بهائيان: 1. از ابتداي خلقت جهان آفرينش تا به امروز، چه چيزي ملاك و معيار اندازه‌گيري زمان (روز و ماه و سال) بوده است؟ 2. آيا همه اديان ملاك و معيار جداگانه‌اي براي تعيين زمان (روز و ماه و سال) داشته‌اند يا ملاك و معيارهاشان يكي بوده است؟ (يعني آيا در تقويمي هيچ يك از اديان، ماه‌هاي سال كمتر يا بيشتر از 12 بوده يا روزهاي ماه، در ماه‌هاي قمري كمتر يا بيشتر از 29 و 30 و در ماه‌هاي شمسي كمتر يا بيشتر از 30 و 31 بوده است؟) 3. معيار و ملاك بهائيان براي تنظيم تقويم بديع چيست كه ماه‌شان 19 روز و سال‌شان 19 ماه دارد؟ پانوشت: 1. سوره توبه، آيه 36. 2. سوره يونس، آيه 5.