پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ امروز جریانی در کشور وجود دارد که با تمام وجود می‌کوشد با دروغ و نشر توهمات و تخیلات، از دوران هخامنشی چهره‌‌‌‌‌‌‌‌ای آرمانی ارائه کند. متأسفانه بخشی از بدنه جامعه ایرانی هم فریب خورده و در این مسیر بازیچه‌ی این جریان شده است. لیکن در حقیقت امر، دوران هخامنشی ابداً یک دوران آرمانی نبود. بلکه غالب تعریف و تمجیدها از کورش و هخامنشیان ریشه در دوران معاصر و نهادهای صهیونیست و فراماسونری دارد.
به هر روی یکی از قرائن بر اینکه دوران هخامنشی، دورانی طلایی برای ایران نبود این است که در آن عصر، غالب مردم ایران بی‌سواد بودند.[1] به عبارتی، خواندن و نوشتن یک امر نادر و کمیاب بود. حتی فرماندهان ارتش هخامنشی هم غالباً بی‌سواد بودند. طبیعی است که فرماندهان نظامی به دلیل جایگاه حساس و اینکه سریعاً با مقامات بالادستی و پایین‌دستی مرتبط باشند، و فوراً پیام‌ها را به مقامات برسانند، می‌بایستی سواد خواندن و نوشتن داشته باشند. اما فرماندهان ارتش هخامنشی از این توانِ ضروری محروم بودند.

[1]. والتر هينتس، داريوش و ايرانيان، ترجمه پرويز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1391. برگه 329.