پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران -ایسنا- خانم «تاج گوهر خداد کوچکی» مادر فداکار شهید «فرهاد خادم» مسئولیت‌هایی همچون دبیریِ ششمین کنگره جهانی زرتشتیان، مددکار اجتماعی زرتشتیان و مسئولیت موقت کاخ گلستان را در کارنامه فعالیت‌های خود دارد. ایشان در مصاحبه‌ای با این خبرگزاری، بخش‌هایی از زندگی پر فراز و نشیب خود را بیان کرد. در کرمان متولد شد و در سن دو سالگی پدرش را از دست داد. مادرش با سختی، او و دیگر فرزندان را پروراند. «تاج گوهر» به قدری تحت تأثیر رفتارهای مادر بود که در سال 1346 وقتی خواست در اداره دارایی تهران استخدام شود -با اینکه بی‌حجابی ارزش شمرده می‌شد- اما به رسمِ سنت زرتشتی، با پوشش در محل کار حاضر می‌شد.
                 
ایشان در سال 1335 (در 17 سالگی) با یکی از زرتشتیان مقیم تهران ازدواج کرد و مدتی بعد، «فرهاد» متولد شد. روزها به خوشی می‌گذشت تا اینکه در یکی از شب‌های عاشورا فرهاد به سختی بیمار می‌شود. پدر و مادر ناامید از همه‌جا با دسته‌روی و مراسم عزاداری شیعیان در خیابان روبرو می‌شوند. بارقه‌ای از امید در قلب تاج‌گوهر درخشیدن گرفت و ناله کنان امام حسین را صدا می‌زند و از او یاری می‌جوید. با گذشت مدتی اندک، فرهاد بهبود می‌یابد. اما محبتی که امام حسین به این خانواده زرتشتی کرد، فراموش نشد. مدتی گذشت، خانم تاج‌گوهر هر ساله نذر خود را ادا می‌کرد. مدتی بعد پیوند این خانواده با آل محمد (صلی الله علیه و آله) دو چندان شد. این خانواده در سفری به مشهر، به زیارت امام رضا (علیه السلام) هم رفتند و این برنامه‌ی هر ساله‌ی این خانواده شد.
               
وقتی فرهاد بزرگتر شد، به دانشگاه صنعتی شریف (که آن زمان به دانشگاه آریامهر معروف بود)، وارد شد. بعد از انقلاب، مدتی نگذشت که جنگ تحمیلی آغاز شد. سال 1359 بود که درسش تمام شده بود و باید به سربازی می‌رفت. هرچند فرهاد به دلیل ضعف چشم، می‌توانست از خدمت معاف شود، اما فرهاد بسیار مایل بود که به جبهه برود. او به جبهه رفت. با اینکه زرتشتی بود، اما مورد اطمینان فرماندهان قرار گرفت و به همراه جمعی دیگر از دانشجویان دانشگاه شریف مسئول احداث پل تنگه چزابه شدند. فرهاد وقتی پس از یک مرخصی ده روزه، به جبهه می‌رفت، از همه‌ی اقوام و خویشان حلالیت خواسته بود. او قبل از آخرین سفرش به مادر گفت که اگر من شهید شدم، بی‌تابی نکن. او رفت و در روز اول اسفند 1360 به شهادت رسید. در نهایت در آرامگاه زرتشتیان قصر فیروزه دفن شد. اینگونه فرهاد که از کودکی نذر امام حسین و امام رضا (علیهما السلام) بود، به شهادت رسید و در راه دفاع این سرزمین، متعالی شد.[1]

انتظار ما این است که رسانه‌های پرادعای زرتشتی نیز خانم تاج‌گوهر را الگوی خود قرار دهند. اما به راستی چرا رسانه‌های زرتشتی، قدردان شهدا نیستند؟ بعضاً دیده می‌شود که آن رسانه‌ها و هوادارانشان نه تنها زحمتی برای دفاع از این سرزمین نکشیدند، بلکه به شهدا توهین می‌کنند. نمونه‌ی این توهین را مدتی پیش در سایت خبری امرداد (یکی از پایگاه‌های رسمی زرتشتیان)، نیز در اقدامی عجیب پس از اعتراض به نوشته شدن یادگاری‌های مبتذل و نامناسب بر در و دیوار بنای چهارتاقی «گهواره دید» شیراز، عکسی از مزار شهدای گمنام در کنار این چهارتاقی را به نمایش گذاشت و در اعتراض به دفن پیکر گرانقدر شهداء در این مکان نوشت: «حریم بنای ملی که خدشه دار شده ومنظر دیداری آن را ازبین برده است(!)».[2]
                      
به راستی اگر همین شهدا نبودند، آیا اثری از این بنا می ماند؟ که اکنون شهدا را مایه ی ننگ ابنیه تاریخی می دانید؟ به راستی چند تکه استخوان از بهترین جوانان این سرزمین آن قدر برای شما غیرِ قابلِ تحمل است؟ جوانانی که با سربند «یا حسین» خود را فدا کردند تا امروز «شما» با وجود کم کاری ننگین خود در زمان دفاع مقدس، حرف از میهن دوستی بزنید… و اکنون کار به جایی رسیده است که شهدا را مایه ی خدشه در گنجینه های (؟!) ملی می دانید؟ به راستی آیا دفن چند تکه استخوان بازمانده از عزیزان این آب و خاک در پنج یا شش متری این بنا آنقدر برای شما دردناک است؟

جالب است بدانیم که کلمات رکیک نوشته شده روی دیواره‌ی بنا، و همچنین آثار سوختگی و آتش‌سوزی درون این اثر تاریخی، کاملاً نمایانگر این است که تا پیش از این، چارتاقی فوق، محل تجمع افراد معتاد و لاابلی بوده (تصاویر این سوختگی‌ها و یادگاری نویسی‌های زشت موجود است)، و تارنمای خبری زرتشتیان نیز تا کنون هیچ اعتراضی به وضع آن نکرده بود. اما به محض دفن شهدای گمنام در 5-6 متری بنا، این سایت خبری با هوچی‌گری و با ادعای وطن‌دوستی، به دفن شهدای گمنام اعتراض نمود و خود را مدافع حریم آثار باستانی نامید!

دیگر نکته‌ی قابل توجه این است که موبد کورش نیکنام در تارنمای شخصی خود، و همچنین سایت رسمی «سی و دومین دوره پیکارهای ورزشی جام جان‌باختگان زرتشتی» تعداد شهدا (جان‌باختگان) زرتشتی دفاع مقدس را 17 نفر (اعم از سرباز و ارتشی و کسانی که در راه بازگشت، تصادف کرده و از دنیا رفتند و...) ذکر کرده‌اند. این در‌حالی است که زرتشتیان ایران در زمان جنگ، ده ها هزار نفر جمعیت داشتند. از سویی می‌بینیم که بنابر آمار رسمی بنیاد شهید، در طول دفاع مقدس بیش از 213 هزار نفر به شهادت رسیدند که از میان آنان، 4565 نفر از شهدا غیرایرانی بودند! از جمله 314 نفر از شیعیان افغان، که برای دفاع از حکومت اسلامی و برای پاسداشت آرمان‌های امام، از افغانستان به ایران آمدند و در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شرکت کردند و به شهادت رسیدند. 314 شهید افغان، در مقابل 17 شهید زرتشتی! حال رسانه‌های زرتشتی چگونه به خود اجازه می‌دهند که خود را منادیِ وطن‌پرستی بدانند؟! چگونه به خود اجازه می‌دهند که به شهدای گمنام، بی‌احترامی ‌کنند؟ ای کاش این رسانه‌ها از اینم بانوی فرهیخته‌ی زرتشتی (خانم تاج‌گوهر خداد کوچکی)، درس ادب و انسانیت می‌گرفتند و این گونه بر خون بر زمین ریخته‌ی شهدا، لودگی نمی‌کردند.

پی‌نوشت:

[1]. ایسنا، شنبه، 5 مهر 1393، کد خبر: 93070502470
[2]. امرداد، تارنمای خبری زرتشتیان، 7 مهر 1392،