پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_هرکسی که بخش اول کتاب مقدس مسیحی (عهدقدیم) را مطالعه نماید خواهد دید که چه کشتارها و قتل عام‌هایی توسط قوم بنی‌اسرائیل موسوم به قوم خدا! در آن رخ داده است اما مسیحیان بعضا در مقام پاسخگویی و توجیه این موارد جوابهایی می‌دهند که یا نشان از کم اطلاعی آنان و عدم دقتشان نسبت به متن مقدسشان است، و یا با آگاهی و از سر درماندگی و بی‌جوابی، این گونه پاسخ می‌دهند.
ایشان جواب می‌دهند این خشونتها داوری‌های خدا بر یک قوم است و جنبه‌ی شخصی ندارد مثلا به خاطر شرک و فسادهایی که در آنها بوده خدا دستور می‌دهد به بنی‌اسرائیل که از طرف خدا آن قوم‌ها را بکشند و برای اینکه بنی‌اسرائیل صدق نیت خود را اثبات نمایند مامور بودند که اموال کشته‌شدگان را نابود کنند و برای خودشان نبرند. اما وقتی به کتاب مقدس مسیحی نگاه می‌کنیم، می‌بینیم برخی از این قتل‌عام‌ها  نه برای داوری خدا و به خاطر ظلم و فساد آن قومها، بلکه برخی فقط به خاطر اینکه اجازه‌ی عبور از شهر خود را به بنی‌اسرائیل نمی‌دادند بود، و اینگونه نبود که اموال را نابود می‌کردند تا صدق نیت خود را نشان دهند چرا که در خیلی از موارد اموال را نیز برای خود غارت می‌کردند.
برای مثال: «خداوند مرا گفت‌ اينك‌ به‌ تسليم‌ کردن‌ سيحون‌ و زمين‌ او به‌ دست‌ تو شروع‌ كردم. پس‌ آن را  تصرف‌ کن تا زمين‌ او را مالك‌ شوي‌ ... و يَهُوَه‌، خداي‌ ما، او (پادشاه سیحون) را به‌ دست‌ ما تسليم‌ کرد. او را با پسرانش‌ و جميع‌ قومش‌ زديم‌. تمامي‌ شهرهای او را در آن وقت‌ گرفتیم و مردان‌ و زنان‌ و اطفال‌ هر شهر را هلاك‌ كرديم‌ كه‌ يكي‌ را هم باقي ‌نگذاشتيم‌ لیکن بهائم را با غنیمت شهرهایی که گرفته بودیم برای خود به غنیمت بردیم»[1] در این آیه خواندیم بنی اسرائیل نه به خاطر داوری خدا، بلکه صرفا به خاطر اجازه ندادن پادشاه برای عبور از شهرش، او و اهل شهر را کشتند و در پایان هم بر خلاف ادعای مسیحیان، شهر را برای خود غارت نمودند. البته نمونه از این دست فراوان است که بنی اسرائیل اموال شهرهایی را که غارت می‌کردند را برای خود به غنیمت می‌بردند، اما ذکر یک نمونه هم برای پاسخ به این گروه از مبشرین کافیست.

پی‌نوشت:
[1]. ترجمه قدیم کتاب مقدس، تثنیه، 2 : 31-36