پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مدت‌هاست که موبدان زرتشتی در برنامه‌های تبلیغی خود (به ویژه در شبکه‌های اجتماعی) از عقلانیت و خردمندی در آیین خود سخن می‌گویند. در پاسخ به این ادعا، چه خوب است که مقایسه‌ای مختصر بین منطق اسلام و زرتشتی‌گری داشته باشیم.

امیرالمؤمنین علی (علیه السلام): «وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِيتُ الْأَقَالِيمَ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أَفْلَاكِهَا عَلَى أَنْ أَعْصِيَ اللَّهَ فِي نَمْلَةٍ أَسْلُبُهَا جُلْبَ شَعِيرَةٍ مَا فَعَلْتُهُ...؛ [1] به خدا قسم اگر همه زمین و آسمان را به من بدهند و در مقابل از من بخواهند که خدا را معصیت کنم، و با ستمگری دانه‌ی جو یا گندمی را از مورچه‌ای بگیرم، هرگز چنین نخواهم کرد.»

زرتشت: مورچه‌ها مخلوق اهریمن هستند. موجوداتی خبیث‌اند. کشتن آنان و خراب کردن لانه‌شان کرداری نیک است.[2]

پی‌نوشت:
[1]. سید رضی، نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، قم: انتشارات امیرالمؤمنین، 1385، ترجمه خطبه 224، ص 328-329
[2]. برای مشاهده اسناد، بنگرید...