پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در زمان نگارش بیست و هفت بخش عهد جدید، اناجیل و رساله‌های بسیاری نگاشته شده بود که هر کدام مننتسب به یک حواری یا رسول بودند اما در نهایت تعداد 27 عدد از آنها معتبر شناخته شد. وقتی از الهی‌دانان مسیحی سؤال می‌شود  که چرا فقط این تعداد کتاب معتبر شناخته شدند و اناجیل دیگر، مانند انجیل کودکی توما، انجیل پطرس و ... در لیست عهد جدید قرار نگرفت؟ پاسخ می‌دهند به خاطر اینکه آباء کلیسا این تعداد کتاب را معتبر دانستند.
این درحالی است که اعتبار خود آباء از همین کتاب مقدسی است که خودشان به آن اعتبار داده اند و واضح است که در اینجا شاهد «دور» هستیم که بطلان آن روشن است. یعنی آباء کلیسا، به کتب عهد جدید اعتبار داده‌اند و عهد جدید به آباء اعتبار بخشیده است! در حالیکه عهد جدید یا آباء کلیسا، باید اعتبارشان را از غیر یکدیگر گرفته باشند.