هر ساله به عید اَضحی (یا همان عید قربان) که نزدیک می‌شویم، برخی روشنفکر‌نمایان، ژست دفاع از حقوق حیوانات برمی‌دارند و ذبح گوسفند و تقسیم گوشت آن بین فقرا و نیازمندان را رفتاری وحشیانه و غیرانسانی می‌نامند! گذشته از بهانه‌های بنی اسرائیلی این جماعت روان‌پریشِ حُقه‌باز، اما باید دانست که قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ ایرانِ باستان نیز کاملاً مرسوم بود. چنانکه هردوت (Herodotus) تاریخ‌نگار بزرگ یونانی که هم‌عصر هخامنشیان بود، می‌نویسد که کورش دوم (یا همان کورش کبیر) پیش از جنگ، تمام گله‏‌ بز و همه گوسفندها و گاوهای پدر خود را گردآورد و در آنجا سر بُرید. سپس مهمانی بزرگی ترتیب داد و یاران خود را بر سر سفره نشاند. [تاریخ هردوت، ج 1، ص 211-212]

پی‌نوشت:
تاریخ هردوت، ترجمه هادی هدایتی، مؤسسه انتشارات و چاپ کتاب دانشگاه تهران، 1382، ج 1، ص 211-212، کتاب 1، بند 126.