آیا تردیدی هست که ارتش بعث عراق، در سال 1359 با هدفِ اشغال ایران به این سرزمین حمله کرد؟ آیا تردیدی هست که صدام، آن نبرد را قادسیه دوم نامید؟! جوانان این سرزمین، گوش به فرمان خمینی کبیر راهی جبهه‌های نبرد شدند و از این سرزمین و از عِرض و مامِ میهن دفاع کردند. در این میان اما، موبدان زرتشتی که بسیار مدعی وطن‌دوستی و میهن‌پرستی هستند، چه کردند؟ آنان که برای برای جذب جوانان مسلمان، دائم دم از نژاد آریای می‌زنند، برای دفاع از این آب و خاک چه کردند؟ فارغ از نگاه‌های متعصبانه، اگر کارنامه‌ی جامعه محترم زرتشتی و به ویژه موبدان را بنگریم، در خواهیم یافت که کارنامه‌ای بس ضعیف از خود برجای‌گذاشتند. موبد کورش نیکنام در سایت خود، در مقاله‌ای با عنوان «جان باختگان زرتشتی» تلاش کرده همه شهدای زرتشتیِ دفاع مقدس (اعم از سرباز، ارتشی و...) را لیست کند که در پایان، 16 نفر به عنوان شهید زرتشتی معرفی شدند که از میان تنها یک یا دو نفر داوطلب بودند. اصلاً بسیاری از زرتشتیان در زمان دفاع مقدس، به امریکا و استرالیا و اروپا و... مهاجرت کردند. آیا این خود دلیلی بر آن نیست که ادعای وطن‌پرستی موبدان زرتشتی دروغی بیش نیست؟ این در حالی است که بسیاری از روستاهایی کوچک و مسلمان‌نشین ایران، بیش از 15-16 شهیدِ بسیجی داوطلب تقدیم میهن کردند. به عمل کار برآید به سخندانی نیست...
یاد و نام شهدای مسلمان و زرتشتی دفاع مقدس را گرامی می‌داریم.