پاسخ اوّل: از برخی آیات استفاده می‌شود، که دو نفر از زنان پیامبر، کاری با پیامبر کرده‌اند، که باید به‌سوی خدا توبه کنند. قرآن کریم در این‌باره می‌فرماید: «إِن تَتُوبَا إِلَی اللهِ فَقَد صَغَت قُلُوبُکُمَا وَ إِن تَظَاهَرَا عَلَیهِ فَإِنَّ اللهَ هُوَ مَولَاهُ وَ جِبرِیلُ وَ صَالِحُ المُؤمِنِینَ وَ المَلَائِکَةُ بَعدَ ذَلِکَ ظَهِیرٌ.[تحریم/4]، اگر شما [همسران پیامبر] از کار خود توبه کنید، [به نفع شماست؛ زیرا] دل‌هایتان از حق منحرف گشته، و اگر بر ضدّ او دست به دست هم دهید، [کاری از پیش نخواهید برد]؛ زیرا خداوند یاور اوست و هم‌چنین جبرئیل و مؤمنان صالح و فرشتگان بعد از آنان پشتیبان اویند.»

بخاری از ابن عباس نقل کرده که گفت: «یک سال مکث کردم و می‌خواستم درباره آیه‌ای از عمر بن خطاب سؤال کنم؛ ولی به جهت هیبتی که داشت، نمی‌توانستم، تا این‌که در یک سفر که به حج می‌رفت، من نیز همراه او بودم... به او گفتم: ای امیر المؤمنین! آن دو نفر از زنان پیامبر که بر او تظاهر کردند، چه کسانی بودند؟ گفت: آن دو حفصه و عایشه بودند...»[1]
دوم: نسائی از نعمان بن بشیر نقل کرده: «ابوبکر اذن گرفت، تا بر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) وارد شود، که ناگهان صدای بلند عایشه را شنید، که می‌گوید: به خدا سوگند من فهمیدم، علی(علیه السلام) نزد تو از پدرم محبوب‌تر است. ابوبکر جلو رفت، تا او را سیلی زند و گفت: ای دختر فلان زن! می‌بینم که صدایت را بر رسول خدا بلند نموده‌ای؟! در آن حال بود، که حضرت او را مانع شد و ابوبکر غضب‌ناک از آن‌جا بیرون آمد...»[2]
عایشه می‌گفت: «روزی رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از خدیجه یادی نمود و بسیار او را ستود، آن‌چه از غیرت به زن‌ها می‌رسد، بر من وارد شد. گفتم: ای رسول خدا! خداوند به جای عجوزه‌ای از عجوزه‌های قریش، زنی سرخ‌رو به شما عنایت کرده است. او می‌گوید: در این هنگام، رنگ صورت رسول خدا چنان تغییر کرد، که تاکنون چنین تغییری را مشاهده نکرده بودم، به‌جز هنگام نزول وحی...»[3]
و نیز می‌گوید: «شبی مشاهده کردم، رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در رخت‌خوابش نیست. با خود گفتم: او نزد کنیزش ماریه بیتوته کرده است. برخاستم دست به دیوار می‌کشیدم، تا این‌که او را مشاهده کردم، که ایستاده و نماز می‌‌خواند. دستم را داخل موی او کردم، تا ببینم غسل کرده یا نه! چون حضرت از نماز فارغ شد، فرمود: شیطان بر تو غلبه کرده است، ای عایشه!»[4]

پی‌نوشت:

[1]. صحیح بخاری، ج 6، ص 195؛ «مکثت سنة أرید أن أسأل عمر بن خطاب عن آیة فما استطیع هیبة له، حتی خرج حاجاً فخرجت معه... فقلت: یا أمیر المؤمنین! من اللتان تظاهرتا علی النبیّ من أزواجه؟ فقال: تلک حفصة و عایشة...» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. السنن الکبری، نسایی، ج 5، ص 139؛ «استأذن أبوبکر علی النبیّ فسمع صوت عایشة عالیاً و هی تقول: والله لقد علمت أنّ علیّاً أحبّ الیک من أبی. فأهوی إلیها أبوبکر لیلطمها و قال: یا ابنة فلانة! أراک ترفعین صوتک علی رسول الله(ص)، فأمسکه رسول الله، و خرج ابو بکر مغضباً...» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3].  مسند احمد، احمد بن حنبل، ج 42، ص 117؛ «ذکر رسول الله یوماً خدیجة فأطنب فی الثناء علیها فأدرکنی ما یدرک النساء من الغیرة، فقلت: لقد أعقبک الله یا رسول الله من عجوز من عجائز قریش حمراء الشدقین. قالت: فتغیّر وجه رسول ا لله تغیّراً لم أره تغیّر عند شیء قطّ إلّا عند نزول الوحی...» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4].  المعجم الصغیر، طبرانی، ج 1، ص 228؛ «فقدت رسول الله ذات لیلة من فراشه فقلت: إنّه قام إلی جاریته ماریة، فقمت التمس الجدار فوجدته قائماً یصلّی، فأدخلت یدی فی شعره لأنظر أغتسل أم لا، فلمّا انصرف قال: أخذک شیطان یا عایشة» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.