انحرافات و بدعت ها
علی یعقوبی بر این باور است که امامت نمیتواند به عمق عالم از جمله عالم ماده وارد شود، مگر در ضمن حُکم و مُلک؛ از همینرو او فلسفه ظهور امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشريف) را تحقق ملک عظیم در دنیا میداند. وی در جلسه سوم از جلسات «به سوی ظهور»، در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه در عالم چه خواهد شد، میگوید: «پاسخ یک عبارت است، به سوی ملک کبیر.»
یکی از مسائلی که علی یعقوبی تقریباً پررنگ به آن پرداخته، مسئله بهشت ظهور است. بهشتی که وی مطرح میکند همان بهشتی نیست که همگان آنرا میشناسیم و امیدواریم به لطف الهی پس از مرگ وارد آن شویم و از نعمات بیپایان خداوندی در آن بهرهمند گردیم. چنانکه منظور وی از بهشت ظهور این نیست که جامعۀ اسلامی بعد از ظهور امام عصر، فراوانی نعمات و بهرهمندی همگان از آنها مانند بهشتی است...
خواه ناخواه با فرارسيدن زمان موعود، درستی يا نادرستی برخی اخبار معلوم میشود، بنابرين بايد صبر نمود تا زمان موعود فرا برسد و اتفاقاً زمانی كه برای تحقق بعضی از آنها از سوی علی يعقوبی مشخص شده بود و مثل مسائلی كه درباره قم و مشهد گفته است فرا رسيدهاند ولی اين اموری که وی وعده داده بود اتفاق نيفتاد. و اين امر صداقت آقای يعقوبی را زير سوال میبرد...
آقای علی یعقوبی تلاش میکند اثبات نماید بهشت ظهور ماهیت برزخی دارد و برای این امر از بحث دربارۀ جنسیت آسمانها کمک میگیرد و سعی میکند با اثبات برزخی بودن آسمانها برزخیبودن ظهور را نیز اثبات میکند. از همین رو ضرورت دارد دلایل این بخش نیز مورد نقد و بررسی قرار گیرد. یکی از دلایل ایشان این است: «افرادی که میمیرند نابود نمیشوند بلکه به برزخ میروند و کسانیکه از جانب خداوند...
از اين سخنان به خوبی معلوم میشود که آقای علی يعقوبی هنوز فرق ولايت تکوينی و تشريعی را نمیداند. زيرا ولايت تشريعی در برزخ اصلاً معنی ندارد. خواه ولايت دنيايی ولیّ را امام زمان عطاء کرده باشد يا مجلس خبرگان. زيرا شکی نيست که دايره تشريع و حاکميت در اسلام، دايره دنيا بوده و شامل برزخ نمیشود. يعنی اصلاً در برزخ حاکميت و ولايت و احکام شرع، موضوعيت ندارد تا نيازمند ولی فقيه باشد...
آقای علی يعقوبی يك سلسله بحثهايی را به نام نظام عالم ارائه كرده است، وی هدف خود از طرح اين سلسله بحثها را چنين بيان میكند: «میخواهيم اين را مطرح كنيم كه خداوند متعال نظام عالم را چگونه بنا كرده است، چه قوانينی، چه رفتارهايی و چه اجزايی در نظام عالم قرار داده است». آنچه بيشتر در اين سلسله بحثها جلوهگر بوده مسئله «نظام كلماتی» است.