عبدالحمید بیش از دو دهه در انتخابات از اصلاح‌طلبان حمایت کرد و به آن اعتراف کرده است؛ در آن زمان منافع خود و اهل‌سنت را از آنها طلب می‌کرد و در این راه توفیق چندانی نداشت؛ وی مدعی است در دوره اخیر از اصول‌گرایان وعده گرفته و آن هم محقق نشد؛ تفاوت برخورد عبدالحمید نسبت به اصول‌گرایان این است که از سال 1401 و گذشت یک سال از این دولت، مدعی ناتوانی در عمل به وعده‌ها شده، خواهان استعفای زودهنگام دولت شد و فرصت عمل به وعده‌ها را نداد.

اگر سیری در زندگی امامان معصوم شیعه داشته باشیم، خواهیم دید که زندگی آن‌ها آینه تمام‌نمای زندگی انسان‌ها است. از خصوصیات بارز امامان معصوم، جامعیت آن‌هاست. لذا توجه و روی‌‌آوری به معنویات، آن‌ها را از پرداختن به زندگی مادی و روابط اجتماعی باز نمی‌دارد و این در حالی است که انسان‌های معمولی چنین توانایی را ندارند.

عبدالحمید چند بار در سخنانش اعتراف کرده است که حدود 24 سال از کاندیدای جریان اصلاح‌طلب حمایت می‌کردند و آنان قول‌هایی به عبدالحمید دادند ولیکن آن وعده‌ها را محقق نکردند. او خاطره‌ای را تعریف می‌کند که در دیداری با آقای ظریف، او گفت ما 5 سفیر اهل‌سنت انتخاب می‌کنیم، شما لیست بدهید تا آن سفرا به کار گمارده شوند؛ اما پس از دادن لیست، گفت ما اجازه چنین کاری پیدا نکردیم و فقط 2 نفر را به مدت محدود در این سمت قرار دادند.

عبدالحمید که مردم را ناامید به آینده خوانده بود، سخنانی مطرح کرد با این معنا که انتخابات بی‌فایده است و کاری توسط رئیس‌جمهورها انجام نمی‌شود؛ در حالی که فقط اگر به کلام مردم و عالمان اهل‌سنت بنگریم، موجی از امید و اعتراف به پرکاری و خدمت‌رسانی به ملت توسط رئیس‌جمهور فقید دیده می‌شود که نشان از عدم دلسردی مردم است.

توسل و تضرع عالم مشهور اهل سنت به حرم امام رضا (علیه السلام) خود نشانی از اعتراف به مقام بلند اهل بیت می‌باشد. راوی می‌گوید: من دیدم ابن خُزَیمه آن‌چنان در برابر بقعه و بارگاه امام رضا(علیه السلام) تعظیم می‌کند و آن‌چنان تواضع و تضرع می‌کند که همه ما حیرت زده شدیم.

عبدالحمید در سخنرانی خود، سفارش به رعایت حق‌الناس کرده است و به عنوان مثال، موردی را عنوان کرده که بعضی توانایی تأمین مخارج بیمارستان را ندارند و توان ترخیص بیمارشان را ندارند؛ وی مثالی آورده که در آن حق‌الناس را برعکس جلوه داده و حق‌الناس را در حق بیمارستان‌ها، نادیده گرفته است.