تاریخ
شاید تا به‌حال شنیده باشید که می‌گویند: «فلانی فکر و ذهنش مسخ شده است». لذا از هرراهی که بخواهید حقیقتی را به این شخص بقبولانید سرباز می‌زند. از جمله افرادی که این سخن بر او به تمام معنا صدق می‌کند ابن تیمیه بنیانگذار تفکر وهابیت است. ابن تیمه با اینکه به وقوع آنها اعتراف می‌نماید؛ اما با کمال تعجب اقدام به تبرئه یزید می‌کند.
توبه کردن نیاز به دلیل و نشان دارد و در تاریخ، نشانی از توبه‌ی یزید ثبت نشده، مضافا بر این که تنها توبه کافی نیست، بلکه در توبه شرایطی هست که یکی از آنها جبران مافات است که نه تنها چنین چیزی از یزید دیده نشده، بلکه همان‌گونه که می‌آید در دو سال پایانی از زندگی نحس او پس از واقعه کربلا نیز هر چه از او دیده شد ظلم و جنایت و خونریزی بود که «واقعه حرّه» در...
روایت بریده از ماجرای سپاه یمن، یکی از مهمترین روایاتی که مورد استناد توجیه کنندگان واقعه غدیر قرار گرفته است؛ این اشخاص مدعی‌اند که مقصود پیامبر از بیان خطبه غدیر از بین بردن شایعاتی است که در بین مسلمین در مورد سپاه یمن و امام علی(علیه السلام) وجود دارد! اما با بررسی نقل‌هايی كه در رابطه با اعزام حضرت علی (عليه السلام) به يمن مي‌باشد، می‌توان دريافت كه ايشان بيش...
وهابیان در سال 1344 پس از حمله به مدینه منوره، بنای ساخته شده بر قبور ائمه (علیهم السلام) را تخریب کردند و ضریح مقدس آن را به سرقت بردند. سؤال این است که اگر آن ضریح شرک آلود است، چرا معدوم نکردند و به یغما بردند؟!
استعمار انگلیس برای تسلط در خاورمیانه و کوبیدن اسلام و مسلمانان، تنها راه ضربه زدن بر مسلمین را اختلاف و تفرقه میان آنها را در نظر گرفتند، لذا با محور قرار دادن مذهب تسنن در مقابل دیگر مذاهب اسلامی خصوصاً تشیع، اختلافات شدیدی را پایه‌ریزی کردند و با این روش مسلمانان را به جان یکدیگر انداختند و چهره اسلام را مخدوش کردند.
ابوالفرج اصفهانی از ابوالبختری روایت می‌کند که وقتی خبر شهادت امیرالمومنین (علیه‌السلام) را به گوش عائشه رساندند وی شادمان گشته و سجده شکر به جای آورد. این حدیث از احادیث صحیحی است که می‌توان اوج اختلاف میان عائشه با امیرالمومنین (علیه‌السلام) را در رفتار عائشه پس از شنیدن خبر شهادت حضرت مشاهده کرد.
ابن تیمیه یکی از نواصب است که ضمن انتقاد شدید از عملکرد امام حسین (علیه‌السلام) چنین می‌گوید: «و در خروج او (حسین بن علی) نه مصلحت دین بود و نه مصلحت دنیا؛ بلکه این ظالمین سرکش بر ضد نوه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) قدرت پیدا کردند، تا این که...
شروع نهضت و قیام امام حسین (ع) در ماه رجب بود؛ علت قیام ایشان نامه مردم کوفه نبود، بلکه نهی از منکر در مقابل حاکم ظالم و عدم بیعت با او بود. پس از اینکه نامه یزید به والی مدینه جهت بیعت از امام حسین به ایشان ابلاغ شد، امام همراه عده‌ای از بنی‌هاشم شبانه، از مدینه به سمت مکه حرکت کرده و نهضت و قیام خود را علیه یزید آغاز نمود.
یکی از شبهات مخالفین به کتاب اصول کافی این است که می‌گویند، در این کتاب، تاريخ شهادت امام کاظم توسط کسیکه 33 سال قبل از ايشان فوت کرده، نوشته شده است. شبهه کننده ادامه می‌دهد که: يکی از راوی‌هايی که در کتاب اصول کافی بالغ بر 700 روايت نقل کرده است أبوبصير است که تاريخ وفاتش سال 150 بوده است...
علامه حلی (علیه الرحمة) در کتاب «منهاج الکرامة»، یکی از فضائل امام موسی کاظم (علیه السلام) را توبه بشر حافی به دست حضرت، برمی‌شمرد، ولی ابن تیمیه که کتاب «منهاج السنة» را در رد کتاب «منهاج الکرامة»ِ نگاشته است، با جهل و ناآگاهی تمام از تاریخ، به انکار این واقعیت می‌پردازد و آن را از اکاذیب علامه حلی می‌داند.
ابن عبدالوهاب پس از روایت جعلی «الصحابه کلهم عدول.» می‌نویسد: «از پیامبر احادیثی به تواتر رسیده و راویان کسانی هستند که محال است بر کذب و دروغ، هم‌دستی کنند.» جواب: عدالت صحابه به طور مطلق منتفی است، به‌خاطر اینکه برخی عادلند و بعضی عادل نیستند و عده‌ای مرتد و جماعتی منافق و این سخنی نیست که شیعه آن را جعل کرده باشد، بلکه پیامبر اکرم به آن خبر داده و خداوند آیاتی در این زمینه نازل فرموده است.
وهابیت بر خلاف آنچه ادعا دارد که مجری سنت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) است، یکی از شاخصه‌های آن مخالفت با سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌باشد. تا آنجا که معتقدند برای مرزبندی بین خود و سایر مسلمانان، سنت‌های پیامبر که شیعه به آنها عمل می‌کند را باید کنار گذاشت. ابن تیمیه در این باره می‌نویسد: «و از اینجا گروهی از فقها...
وهابیت همواره شعار پیروی از سنت رسول اکرم (ص) را سر می دهند و معتقدند که تنها مسلمانان واقعی پیروان وهابیتند . ایشان دیگر مسلمانان را مشرک یا غیر مسلمان معرفی می کنند حال آن که با مراجعه به کتب تاریخی و فقهی ایشان ثابت می شود که حقا و انصافا یکی از شاخصه های مهم این فرقه ، مخالفت با سنت های پیامبر اکرم است.
هنگامی که سپاهیان آل سعود در ذی القعده سال 1216 به شهر کربلاء وارد شدند، دیوارها را تخریب کردند، به زن و مرد حمله بردند و نزدیک به دو هزار نفر مرد را به قتل رساندند، و هر فردی را که در خانه و بازار یافتند، کشتند. سپس به مقبره امام حسین (علیه السلام) تجاوز کرده و آن را تخریب کردند، و هر چیز قیمتی را به تاراج بردند.