پذیرش مسئولیت در حکومت‌های ستمگر، همیشه با رویکرد میل به ظالمین نیست؛ روایات متعددی دلالت بر جواز مسئولیت از طرف سلطان ستمگر می‌کند؛ همچنین همیشه حضور در یک حکومت، به معنای تأیید آن حکومت و حاکم نیست؛ بنابراین به راحتی حضور سلمان و عمار در حکومت خلفا قابل توجیه است.

ابن‌تیمیه، دشمن اهل‌بیت، با وقاحت تمام عدم بیعت امام حسین (علیه‌السلام) با یزید را، عامل ظلم و طغیان و سرکشی بر علیه خلیفه‌ی وقت می‌داند؛ او امام را مقصر اصلی حادثه‌ی عاشورا معرفی می‌کند، در حالیکه با حاکمی مانند یزید، به عنوان حاکم اسلامی نمی‌توان بیعت کرد!

محمد بن جریر طبری، تاریخ نویس مشهور اهل سنت اذعان می‌‌کند که معاویه بن ابوسفیان در زمان استانداری و بعد از آن، در زمان پادشاهی خود بر امت اسلامی، به جای آن‌که سبب تبلیغ و ترویج اسلام به مناطق مختلف دنیا باشد، سبب ترویج بت‌پرستی و تجارت بت بوده است؛ هندوستان بهترین بازار برای فروش بت‌های معاویه بود.

علمای بزرگ اهل‌سنت به ناسزاگویی‌ها و توهین‌هایی که وهابیون به بزرگان دین داشته‌اند، اعتراف کرده‌اند؛ به عنوان مثال، احمد زینی دحلان، از علمای بزرگ اهل‌سنت، پرده از توهین وهابیت و کمتر نشان دادن پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از عصا، اشاره کرده است.

زینی دحلان، عالم اهل سنت، می‌نویسد: (وهابیان) درود فرستادن بر پیامبر اکرم را بر روی منابر و پس از اذان، ممانعت می‌کنند؛ مرد صالح نابینای مؤذن، که پس از اذان صلوات می‌فرستاد نزد محمد بن عبدالوهاب آوردند، دستور داد او را به جرم درود بر پیامبر اسلام، بکشند؛ اگر بنا باشد کارهای زشت وهابیان را بنویسم، کاغذها سیاه و دفترها پر خواهد شد.

جنگ برای [تصاحب ریاض که اهل‌سنت بوده‌اند]، 27 سال به طول انجامید و به من گفتند که تعداد کشتگان در این مدت بیش از 4000 نفر بوده که از این میان 2300 تن از اهالی ریاض و 1700 تن از وهابی بوده است. این بخشی از کشتار وهابیت است.