شیخ جعفر کاشف الغطاء (رحمه‌الله‌علیه) می‌گوید: طبق نقل محدثین، پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، صحابه و تابعین، بارها به غیر الله قسم خورده‌اند و مسلمانی که به غیر الله قسم می‌خورد، صرفاً به جهت تاکید بر مطلب مورد ادعایش این قسم را به زبان آورده، پس قسم به غیر الله را نمی‌توان از اسباب شرک تلقی کرد، مگر آن‌که توام با اعتقاد به الوهیت و ربوبیت غیر الله باشد.

یکی از تقسیمات بدعی و شرکی که وهابیت تکفیری انجام دادند این است که آن‌ها امور را به «آنچه غیر خدا هم به آن قادر است» و «آنچه غیر خدا به آن قادر نیست» تقسیم کردند؛ در حالی‌که با مراجعه به آیات قرآن مشاهده می‌شود که هیچ امری را بدون اذن خدا، کسی قادر نیست و اگر عبدی بر آن قادر است به اذن الله قادر است.

تبرک، امری مشروع است که طلب برکت خدا به‌واسطه شخص یا مکان مقدسی است، مشروعیت آن ثابت شده و همه مسلمانان بر آن اذعان دارند، و آن‌چه را که امروزه وهابیت ادعای آن را دارد و مردم را از تبرک‌جویی باز می‌دارد، بی‌دلیل است.

یکی از بدعت‌هایی که وهابیت تکفیری ایجاد کرده است و خلاف آیات و روایات انجام دادند این است که آن‌ها مشرکین را در شرک ربوبی تطهیر کردند و قائل هستند مشرکین در ربوبیت، موحد هستند، ولی در عبودیت مشرک بودند؛ در حالی‌که توحید ربوبی و الوهی (عبادی) جدای از هم نیست.

وهابیت تکفیری در تعریف عبادت، نیت ربوبیت و الوهیت (عبادیت) را شرط می‌دانند، لذا سجده برای غیر خداوند متعال را شرک می‌دانند در حالی‌که در تعریف عبادت، نیت ربوبیت و الوهیت دخیل است و هر سجده‌ای شرک نیست، چنان‌چه ملائکه بر حضرت آدم (علیه‌السلام) و پدر و مادر و برادران حضرت یوسف (علیه‌السلام) بر او سجده کردند.

وهابیون هرگونه خضوع و خشوعی در برابر مخلوقات را از مصادیق عبادت غیرالله و شرک به خدا دانسته‌اند؛ حال آن‌که به تصریح مرحوم کاشف الغطاء (رحمه‌الله‌علیه) تحقق عبادت، وابسته به نیات افراد است و تا زمانی که انسان در نیت افعالی که انجام می‌دهد، قصد عبادت نداشته باشد، مرتکب عبادت غیرالله نشده است.