پس از رحلت رسول اکرم (صلی‌اله‌علیه‌وآله)، اصحاب آن حضرت به جمع‌آوری قرآن اقدام کردند. امیرالمؤمین علی (علیه‌السلام)، نخستین پیرو رسول خدا که از همه یاران آگاه‌تر به مواقع تنزیل و تأویل قرآن بود، پیش از همه به این کار اقدام کرد و آیات قرآن را با ویژگی‌های خاصی در یک‌جا و در کنار هم قرار داد و به مردم عرضه کرد؛ لکن به دلایلی مورد استقبال و پذیرش دستگاه رسمی خلافت واقع نشد.

غیب‌دانی انبیاء وغیر انبیاء یکی از مسائل کلامی است که از دیرباز تاکنون اندیشمندان مسلمان را به خود مشغول کرده و درباره آن اظهارنظرهای متفاوتی ابراز داشته‌اند. وهابیت در طول تاریخ برای تاختن به شیعیان این مسئله را بهانه قرار داده‌اند و با اعتقاد شیعه به علم غیب غیرانبیا، از جمله امامان، مخالفت، و شیعیان را به شرک و غلو متهم کرده‌اند.

یکی از کارشناسان شبکه‌های ماهواره‌ای وهابی گفته که اگر کسی مهر همراه خود داشته باشد، مانعی ندارد ولی سجده بر آن بدعت است؛ این درحالی است که می‌توان با منابع روایی اهل سنت جواز سجده بر خاک و مهر را اثبات کرد.

ابن‌تیمیه، برگزاری عزاداری، گریه و حزن و ماتم را از بدعت‌های شیعه می‌داند و مبدع آن را ابلیس ملعون معرفی می‌کند، اما آن‌چه در کتب معتبر اهل‌سنت است، این است که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به برگزاری مراسم عزاداری امر کرده‌اند و مسلمانان سنی مذهب حتی با گذشت قرن‌ها‌‌ی متمادی متعهد به این سنت حسنه‎ بودند.

آيه 61 آل عمران و آيات قبل از آن درباره هيأت نجرانى مركب از عاقب و سيد و گروهى كه با آنها بودند نازل شده است، آنها خدمت پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) رسيدند و عرض كردند: آيا هرگز ديده‌اى فرزندى بدون پدر متولد شود، در اين هنگام آيه «إِنَّ مَثَلَ عِيسَى عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آَدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ.[آل عمران/59] مثَل عيسى در نزد خدا، چون مثَل آدم....

ابن‌تیمیه حکایتی در مورد مریضی متوکل، و پاسخ فتوایی توسط امام هادی(ع) را نقل کرده و آماج ایرادهای خود می‌کند، که تمام اشکال‌هایش بی‌جا بوده و نشان می‌دهد که تعصبش باعث شده که با مطرح کردن احتمالات مختلف، برتری و فضیلت امام هادی(ع) را منکر شود.