ابن تیمیه گفته چیزی از علوم نزد شیعه نیست؛ می‌توان وی را به کتاب‌های الذریعه و تأسیس الشیعه رهنمون کرد. ابن تیمیه گفته شیعیان دور از علم حدیثند؛ باید به او گفت که شیعیان به حدی به سند آگاهی داشته و به آن اهمیت می‌دادند، که احمد بن محمد بن عیسى اشعرى، رئیس شهر قم و از راویان بزرگ شیعه، احمد بن محمد بن خالد برقی، راوی حدیث شیعه را به جهت نقل روایات مرسل و روایاتى از ضعفا از شهر قم بیرون کرد.

آيه 61 آل عمران و آيات قبل از آن درباره هيأت نجرانى مركب از عاقب و سيد و گروهى كه با آنها بودند نازل شده است، آنها خدمت پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) رسيدند و عرض كردند: آيا هرگز ديده‌اى فرزندى بدون پدر متولد شود، در اين هنگام آيه «إِنَّ مَثَلَ عِيسَى عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آَدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ.[آل عمران/59] مثَل عيسى در نزد خدا، چون مثَل آدم....

اکثر اهل سنت پذیرفته‌اند که ممکن است یکی از مصادیق آیه ولایت حضرت علی (علیه‌السلام) باشد، ولی ابن‌تیمیه با رد این سخن می‌گوید زکات دادن در نماز، فعل کثیر است و نماز را باطل می‌کند.

حامد حفنی داود از اندیشمندان مصری معتقد به تقریب مذاهب اسلامی است، وی در کتاب «نظرات فی کتب الخالده» آورده است که تقیدی به یک مذهب ندارد و همه مذاهب را به شرط اعتدال، اهل نجات می‌نامد. او می‌گوید برای تحقیق باید دست از تعصب برداشت و اگر بدون تعصب، به کنجکاوی بپردازیم، به همان مقدار که ممکن است از سایر مذاهب استفاده شود، می‌توان از فقه شیعه هم بهره‌مند شد؛ متاسفانه احمد امین و عده‌ای با تعصب با شیعه برخورد کرده‌اند.

طحاوی یکی از عالمان اهل سنت است که حدیث ردالشمس را صحیح دانسته است، و به همین جهت ابن تیمیه نظر از را بی‌اعتبار دانسته و گفته هیچ‌یک از محققان و علمای حدیث، این روایت را صحیح ندانسته، و این حدیث را جعلی می‌دانند؛ عده‌ای از عالمان اهل سنت، ازجمله برخی شارحان صحیح بخاری، بی‌توجه به نظر ابن تیمیه، عدم اعتبار طحاوی را نپذیرفته‌اند.

روایتی مشهور از لسان نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در مورد دخت گرامیش حضرت زهرا (سلام الله علیها) وجود دارد که نشان از فضیلت بالا و عصمت آن حضرت است. پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «یا فاطِمَه إنَّ اللهَ یَغضِبُ لِغَضَبِک وَ یَرضی لِرِضاک.» یا فاطمه خداوند با غضب تو غضب می‌کند و با خشم تو خشمگین می‌شود