کی‌کاووس (پادشاه ایران) به یارانش فرمان داد که به مازندران بتازند و تمام مردم آن، از پیر و جوان را قتل عام و همه‌ی آبادی‌ها را به آتش بکشند. سربازان کی‌کاووس به مازندران تاخته؛ آبادی‌ها را غارت و شهر را ویران کردند و مردمان را کشتند. حتی به زنان و کودکان نیز رحم نکردند و همه را از دم تیغ گذراندند.

شهید سید مرتضی آوینی می‌نویسند این کسانی که دم از عظمت هخامنشیان می‌زنند، هدفشان اعتلای ایران نیست. بلکه سرسپرده ابلیس اکبر (امریکا) هستند و منظورشان از تمجید هخامنشیان، گریز از اسلام و تقابل با ولایت فقیه است.

کوروش به یهودیان احترام می‌گذاشت تا بتواند از ثروت و نفوذ آنان سوء استفاده کند (چون مؤسسات مالی بزرگ بابِل، از قبیل اَگیبی و مورشو که بسیار صاحب نفوذ و قدرتمند بودند، همگی یهودی بودند) اما کوروش وقتی که به خلوت می‌رفت، آن کار دیگر می‌کرد و از یهودیان بد می‌گفت و نسبت به آنان ابراز تنفر می‌کرد. وقتی کمبوجیه (پسر کوروش) به حکومت رسید، به یهودیان گفت: در نوشته‌های پدرم (کوروش) دیدم که شما یهودیان مردمی شرور، بی‌وفا و خیانتکار هستید.

محرّم که می‌آید یک عده می‌گویند: «چرانذری میدهید؟ پولش را بدهید به فقرا»! اربعین میگویند «چرا می‌روید کربلا؟ پولش را بدهید فقرا»! اما چهارشنبه سوری پارسال، 500 میلیارد تومان هزینه ترقه و آتش و نارنجک و خسارت ناشی از حوادث شد. اما هیچ کس از روشنفکرنماها به یاد فقرا نیفتادند!

چهارشنبه سوری از آن دست جشن‌هایی است که به راستی نه به درد دنیای ما می‌خورد و نه به کار آخرتِ ما می‌آید. بیاییم از دوستان و آشنایان دعوت کنیم که پولِ تجهیزاتِ این مردم‌آزاری‌‌ها و خودکشی‌ها را به نیازمندان دهیم.

هر سال، اکثر یهودیان در جشن پوریم (جشن ایرانی‌کُشون) سالروز قتل عام ایرانیان در عصر هخامنشیان را جشن می‌گیرند. اما اینکه چرا برخی نمی‌خواهند خصومت و کینه عمیق اسرائیل نسبت به ایرانیان را باور کنند، بسی جای پرسش است.