بهائیت
به مناسبت سالگرد تولد علی‌محمد شیرازی معروف به باب، پیروان فرقه بهائیت در اردن، اقدام به برگزاری مراسمی جنجال‌آفرین نمودند. این در حالیست که تشکیلات بهائیت در توجیه ممنوعیت تبلیغ خود برای اسرائیلی‌ها، به گفتار پیامبرخوانده‌ی این فرقه در خصوص منع تبلیغ در سرزمین شام استناد می‌کند؛ حال آن‌که اردن نیز بخشی از سرزمین شام به حساب می‌آید!
اگر بهائیت از نفی انواع تعصبات، تعصب به معنای غیرت را اراده کرده، مرتکب سخنی غلط شده است. چرا که غیرت فضیلت اخلاقی محسوب شده و نفی آن خلاف فطرت، انسانیت و عقلانیت است و اگر بهائیت از نفی انواع تعصبات، تعصب به معنای یک رذیلت اخلاقی را اراده کرده، در این صورت سخن بی‌سابقه‌ای نخواهد بود و اسلام نیز با این نوع تعصب برخورد کرده است.
نقل واقعه‌ی انتقال جسد علی‌محمد باب از طهران به حیفا توسط تشکیلات بهائیت، در حالیست که پیامبرخوانده‌ی بهائی، از انتقال جسد میّت به مسافت بیش از یک ساعتی به صراحت نهی کرده بود. از طرفی نقض این حکم توسط پیشوایان بهائی و اصرار برخی بهائیان برای پایبندی به آن حتی به قیمت قانون‌شکنی، آدمی را یاد ضرب المثل کاسه‌ی داغ‌تر از آش می‌اندازد!
یکی از ترفندهای رایج مبلّغان بهائی که برای اثبات ضرورت نسخ ادیان قبلی مورد استفاده قرار می‌دهند، مقایسه‌ی برخی از احکام فقهی و اعتقادی این ادیان با عقل و دستاوردهای علمی است. این در حالیست که ایراد و تمسخر به احکام ادیانی که به دور از تحریف مانده‌اند، در واقع ایراد به شارع آن‌هاست. از طرفی، در حالی بهائیت به ادیان دیگر چنین اشکالاتی می‌گیرد که خود سرشار از آن‌ها است.
مبلّغان بهائی تلاش دارند تا وعده‌ی ناکام مذهب ویلیام میلر را مبشّر ظهور ادعای علی‌محمد باب جلوه دهند. این در حالیست که بر خلاف این ادعا، طبق پیش‌بینی میلر می‌بایست مسیح (علیه السلام) از نواحی فلسطین ظهور کند، نه شیراز؛ حکومتی هزار ساله برقرار نماید، نه زندان و هلاکت در شش سال و دست‌کم خود را رجعت مسیح موعود معرفی نماید، نه باب، مهدی، نبی و خدایی که از میرزا رضا بزاز و خدیجه بیگم زاییده شده است!
یکی از حیطه‌های فعالیت رسانه‌ای تشکیلات بهائیت بکارگیری شگرد مظلوم نمایی و با شیوه‌ی تکرار، برای معرفی اعتقاد به بهائیت، به عنوان جرم زندانیان بهائی در ایران می‌باشد. این در حالیست که بر اساس ادعای تشکیلات بهائیت، جمعیت بهائیان ایران چیزی حدود سیصدهزار نفر برآورد می‌شود که تنها هفتاد نفر از آنان در زندان به سر می‌برند!
تشکیلات بهائیت در گیر و دار آشوب‌ها به گرانی بنزین، به انتشار پیامی در خصوص حمایت بهائیت از جریان مشروطه و دموکراسی پرداخت و بهائیان را به مشارکت فعال در امور سیاسی ایران ترغیب کرد. این در حالیست که نه تنها بهائیت و تعالیمش حامی مشروطیت و دموکراسی نبوده و نیستند، بلکه این پیام به خوبی تزویر و دوگانگی بهائیت را در خصوص سیاست نفوذی‌شان به نمایش درآورد.
تشکیلات بهائیت که تا دیروز عناصر خود را به آشوب و اغتشاش فرامی‌خواند، اینک به سبب دستگیری عناصر وابسته به خود (به اتهام لیدری آشوب‌ها)، با جسارت تمام، ندای مظلومیت سر می‌دهد! این در حالیست که تشکیلات بهائی نیز به نوبه‌ی خود با اخلال در نظام اقتصادی کشور از طریق تلاش برای افزایش تحریم‌ها، قاچاق ارز و... از جمله بانیان وضعیت معیشت کنونی به شمار می‌آید.
تشکیلات بهائیت با اعلام گرانی قیمت بنزین، به نوبه‌ی خود تلاش نمود تا اعتراضات مسالمت‌آمیز مردمی به مسائل اقتصادی را به مخالفت با اصل نظام و براندازی بکشاند. همچنان که رسانه‌های بهائی با انتشار مجدد و هدفمند پیام تشکیلات بهائی به مناسبت اغتشاشات سال 88 که درخواست همراهی بهائیان با جریان‌های برانداز شده بود، سعی داشتند تا عناصر وابسته به خود را باری دیگر، به صف براندازان بیافزایند.
با صرف‌نظر از اعتراف بهائیت به اشتراک اصل اُلفت و محبّت در میان ادیان الهی و همچنین نقض این شعار در این فرقه؛ بهائیت منطق خود را بر آن استوار می‌داند که اگر دین سبب هرگونه نزاع شود، نبودش بهتر است. این در حالیست که پیامبران الهی (علیهم السلام) در کنار دعوت به الفت و محبّت، همواره در برابر طاغوت و هر جریان ظالمانه‌ای قیام کرده‌اند.
فلاسفه و حکمای اسلامی به تبعیت از آیات قرآن کریم و روایات اسلامی، چندین قرن قبل از بهائیت، یکی از جهات مهم بعثت انبیاء و تشریع دین را رفع اختلاف‌ها، هرج و مرج و منازعات بین بشر دانسته‌اند. با این حال چگونه عبدالبهاء اصل اُلفت و محبّت در دین را به عنوان اصلی بی‌سابقه به پدر خود منتسب می‌کند و بهائیان در تبلیغات خود، آن را از اصول بدیع بهائیت برمی‌شمارند؟!
پس از بیان سخنان وزیر آموزش پرورش در خصوص اخراج دانش‌آموزانی که با اظهار عقیده به تبلیغ ادیان غیررسمی کشور بپردازند، موجی از مظلوم‌نمایی توسط عناصر تشکیلات بهائیت به راه افتاد. این در حالیست که چندی پس از آن، تشکیلات بهائیت با دستور به تبلیغ گسترده در ایران، بر خلاف احکام خود در تبعیت از قوانین کشوری و با زیرپا گذاشتن حقوق بین الملل، سعی دارد تا کودکان بهائی را قربانی آرمان تبلیغ و مظلوم‌نمایی خود نماید!
بر خلاف ادعای بهائیان در ابداع وحدت عالم انسانی، این اصل نیز مانند دیگر اصول بهائیت، در ادیان الهی به خصوص اسلام مطرح بوده است. اما بهائیت در تبیین این اصل تا جایی پیش می‌رود که پیروانش را مأمور به دست‌بوسی ظالمین و گوسفندی برای متجاوزین می‌نماید! لذا اگر نگاهی موشکافانه داشته باشیم، به استعماری بودن این اصل در بهائیت پی خواهیم برد.
اگر منظور بهائیت از لزوم تطابق دین با علم و عقل آن است که بین مرتبه‌ی کامل و بدون نقص عقل و علم با دین تطابق وجود دارد، این سخن بدیعی نخواهد بود و اساساً معنی ندارد که بهائیت چنین مسئله‌ی روشنی که اسلام نیز بر آن صحه گذارده را ابداع خود معرفی کند. اما اگر منظور بهائیت از این اصل آن است که دین باید با عقل و علم ما سنجیده شود، این سخن غلطی خود بود.